“Ik ben er onder valse voorwendselen ingetuind. Ik ben verminkt, gewond geraakt. Mijn puurheid is geschonden. Hij wilde mij voor zichzelf houden, mij bezitten, mij begeren vanwege mijn ongeschonden schoonheid.”
Grote golven van woede, verdriet en verontwaardiging is karakteristiek en verbonden met de betekenis van Sedna, de moedergodin van de zee. Sedna geeft expressie aan golven van emotionele energie die onregelmatigheden en misstanden binnen de relationele sfeer aan de oppervlakte brengt. Zichtbaar maakt. Zoals een schelp in de branding bloot komt te liggen wanneer de zee zich terugtrekt.
De dwergplaneet Sedna passeerde ten tijde van de verkiezingen het MC van Donald Trump en lijkt daarmee het thema seksuele intimidatie en vrouwonvriendelijk gedrag bovenaan op de maatschappelijke agenda te hebben gezet. Er is duidelijk iets in beweging gezet en de verontwaardiging over seksuele intimidatie wegens machtsongelijkheid veroorzaakt momenteel veel onrust in de wereld. Zo heeft de hashtag MeToo inmiddels een golf aan reacties teweeggebracht. Een golf die de hele wereld lijkt te treffen. Verdrietige zaken worden aan het licht gebracht.
Naast de beschuldigingen van seksueel ongepast gedrag aan het adres van Donald Trump, zijn er meerdere ‘schelpen’ bloot komen te liggen, zoals: het grensoverschrijdende gedrag van gezaghebbende personen uit onder andere de theaterwereld, de filmindustrie en de sportwereld; misstanden bij studentenverenigingen in ons eigen land; schandalen rondom falende autoriteiten in Groot-Brittannië; aanrandingen en groepsverkrachtingen in bijvoorbeeld India . Voor een te lange tijd lijkt het of mensen teveel hun mond hebben gehouden en de grootte van het probleem hebben onderschat.
Zangeres Madonna sprak tijdens een demonstratie (de Women’s March in Januari 2017) vlak na het aantreden van president Trump de volgende woorden:
“… Welcome to the revolution of love. To the rebellion, to our refusal as women to accept this new age of tyranny. Where not just women are in danger, but all marginalized people. It took this horrific moment of darkness to wake us the fuck up….”
Sedna dwingt ons ertoe erkenning te zoeken voor het leed, voor de pijn en het verdriet dat we ondergaan. Erkennen dat we anderen kwetsen of dat we zelf worden gekwetst. Eerder schreef ik al over het gevoel van schuld. Maar Sedna gaat ook over ongehoorzaam zijn: over het niet gehoorzaam mogen zijn aan je eigen innerlijke behoeftes en het niet gehoorzaam willen zijn aan andermans behoeftes. Deze ongehoorzaamheid aan jezelf breekt je uiteindelijk op. Je gaat tegen de regels van je eigen wetmatigheid in, je gaat over je eigen grenzen heen omdat je denkt dat ongehoorzaamheid wordt bestraft en gehoorzaamheid (aan andermans wetten) wordt beloond.
Hoezeer is Sedna’s pijn bijvoorbeeld verbonden met die van de twee jonge meisjes die afgelopen zomer vermoord zijn gevonden in een sloot, het jonge meisje van twaalf dat meegesleurd werd in een trein en daar onder bedreiging van een mes verkracht werd of de Deense journaliste die verdween en in stukken gehakt werd teruggevonden na een ‘reisje’ op een onderzeeër? Hoezeer zouden de hierboven (in blauw en schuingedrukte) woorden niet van hen kunnen zijn die naar buiten komen met verhalen over aanranding en verkrachting?
Hoeveel mannen hebben hun macht misbruikt? Hoeveel mannen hebben in plaats van te beschermen de veiligheid aangetast? Het thema was nog nooit zo actueel. De verontwaardiging is volgens mij ook nog nooit zo publiekelijk naar buiten gekomen. De tijd lijkt er rijp voor: de beerput moet open…
* In het kort komt Sedna’s thema hier op neer:
Ieder mens draagt de verantwoordelijkheid om eerbied te tonen voor de natuur. Zonder dit eerbetoon voor het leven en zonder respect voor iedere ziel die de aarde vorm geeft, ontstaan er barsten en raakt de stroming van universele levensenergie uit evenwicht. Als wij onze macht misbruiken dan klit de emotie van de pijn zich vast in het sociale energetische systeem. Het klont zich als het ware samen en hoopt zich op in het onzichtbare netwerk van energie dat al het leven met elkaar verbindt.
Gevoelde misstanden van ongelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen, mogen meer vanuit een zuivere blik worden bekeken. Zowel vrouwen als mannen dienen verantwoordelijkheid te nemen en hun fouten toe te geven. Anders handelen we tegen de wetten van de natuur en houden zo het onnatuurlijke in stand.
De mythe van Sedna, de vrouw die als meisje transformeerde tot godin van de zee, werd verteld door de bewoners (de Inuit) van het uitgestrekte gebied tussen het noorden van Canada, Alaska (VS), Groenland en in het Noordoosten van Siberië. De mythe vertelt dat Sedna’s gevoeligheid groot en grillig was. De behoefte aan warmte in haar koude wereld vormde haar karakter. Zo bevroor haar hart vanwege gebrek aan warmte, mededogen en compassie. In haar domein (in de diepste diepte van de oceaan) probeerde ze de rust en haar kracht, die ze tijdens haar aardse leven verloren was, te hervinden en haar emotionaliteit de ruimte te geven. (De hele mythe en mijn interpretatie staan te lezen in mijn boek).
(De dwergplaneet Sedna werd ontdekt op 14 november 2003)