Alle berichten van

Het topoverleg (een artikel over Pluto, Jupiter, Saturnus & de huidige tijd)

In het verre verleden toen computers nog niet bestonden, vonden mensen het (net als nu) belangrijk om levenswijsheid door te geven aan het nageslacht. De leer van het leven neemt echter te veel woorden aan uitleg in beslag (het is veelomvattend). Daarnaast kan onze geest niet al onze belevenissen vasthouden en al onze ervaringen uit het verleden direct oproepen. Wijze personen in het verleden lijken van dit alles te hebben geweten. Zo moeten ze het volgens mij geweten hebben dat het voor de menselijke geest gemakkelijker is om de tastbare, concrete dingen om ons heen te zien (en te bewaren) dan de niet tastbare werkelijkheid. En ik kan mij zo voorstellen dat omdat ons geheugen zich niet alles bewust herinnert (onze geest niet alles in het zicht bewaard), verpakten mensen in het verleden daarom belangrijke kennis en informatie, waarvan zij vonden dat het bewaard moest blijven, in mythes. Een goed verhaal vol symbolen neemt immers weinig ruimte in beslag en is gemakkelijk te onthouden en door te geven.

Omdat het vertellen van mythes tot de dagelijkse fysieke realiteit van velen behoorden, kon wijsheid afkomstig van de ziel gemakkelijk worden verpakt in verhalen over goden en natuurkrachten en geconserveerd blijven. Mythes maken immers al eeuwen onderdeel uit van het leven en worden telkens opnieuw doorverteld. Hierdoor konden zielservaringen als het ware worden gematerialiseerd. Zonder al te veel moeite kan kennis met behulp van verhalen naar de toekomst worden getransporteerd en bewaard blijven (onthouden worden). Ik zie mythes dan ook als een soort externe harde schijf.

Oude mythes die in het verleden mondeling werden doorgegeven, bewijzen dat het transporteren van informatie uit het verleden naar het heden daadwerkelijk is gelukt. Mythes worden vandaag de dag immers nog steeds doorverteld en keer op keer opgeschreven. Mythes bieden het geheugen van de mensheid dus een steuntje in de rug. Zij helpen ons herinneren.


De strijd der tijden

De Titaan Kronos (Saturnus) die voor lange tijd de heerschappij over het heelal had, weigerde pertinent zijn macht uit handen te geven. Samen met de andere Titanen en met hulp van de Giganten (reuzen) bestormden zij de Olympus. Zeus voelde de bui al hangen en gebruikte zijn verstand en riep de hulp in van de Cyclopen (eenogige reuzen). Gaia (de aardemoeder) probeerde tevergeefs de Titanen te overreden hun strijd op te geven. Maar daar wilden de meeste van hen niets van weten, zij bleven Kronos steunen en stelden Atlas aan als hun opperbevelhebber. De hemel vulde zich met bliksemschichten, rotsblokken en brandende eiken. Typhon die honderd drakenkoppen had, kronkelende slangen als benen en honderd handen, deed er nog een schepje bovenop. De wereld schudde op zijn grondvesten. Het zou in totaal tien jaar duren voordat Kronos was overwonnen en Zeus de heerschappij over het heelal kon claimen.

Hoewel Kronos (Saturnus) en zijn bondgenoten zich tijdens de bovengenoemde strijd zich op de berg Othrys hadden gevestigd en het daarnaast hadden gepresteerd om de bergen Ossa en Pelion op elkaar te stapelen om Zeus (Jupiter) te verslaan, had Jupiter zich echter ook gevestigd op een berg. Namelijk de berg Olympus. Dus nu bevonden beide grootmachten zich aan de top. Uiteindelijk hield Saturnus geen stand en moest de zetel op de bergtop worden verlaten omdat hij een ereplaats in het dodenrijk kreeg toebedeeld.
Dit mythische thema houdt mij bezig, want zouden we de symbolische betekenis ook astrologisch kunnen plaatsen? Het thema is actueel, omdat 2020 het jaar is van een reeks planetaire conjuncties (samenstanden) van Pluto, Saturnus en Jupiter. Hoewel Saturnus in de mythologie het stokje heeft overgedragen aan Jupiter, staat Saturnus in de astrologische duiding nog ‘gewoon’ als de gezagvoerder te boek. Saturnus wordt gekoppeld aan het teken Steenbok en het 10e huis. Symbolisch is dit de plek bovenop het levenskruis, zeg: bovenaan de top van de berg.

Pluto is een dwergplaneet met grote impact en gaat over grote veranderingsprocessen die tot stand komen door de weg naar binnen te gaan. Alleen daar in je diepe binnenste kun je op zoek gaan naar de Heilige Graal. Alles wat er niet wezenlijk toe doet, wordt tot op het bot door Pluto afgebroken. Totdat alleen het essentiële overblijft.
Saturnus heeft te maken met de persoonlijke beleving en is gekoppeld aan de tijd. Zeg, het bewustzijn dat zich concentreert op de concrete, tastbare belevenis binnen in de tijd, in het nu van de directe ervaring. Saturnus zit qua bewustzijn zeg maar vast in het ritme van de klok: in het tijdsbeeld.
De derde speler op het 2020 toneel is Jupiter. Hij gaat voorbij de tijd en richt zijn aandacht op de totale ervaring die plaatsvindt in de hele ruimte. Jupiter heeft meer oog voor het effect van de gebeurtenissen (gedragingen) in de ruimte. Anders gezegd, Jupiter ziet wat er door de tijd, (de tijdsgeest: en dus het totaal van alle gedachtes en emoties) in de ruimte in beweging wordt gezet. Hij is zich dus ook bewust van Saturnus (andersom is dat veel lastiger).
Deze drie hoofdrolspelers (zij staan uiteraard niet op zichzelf, er zijn ook nog andere planeten bij deze vergadering betrokken, zoals Mars, Mercurius en Eris) zijn momenteel met elkaar in conclaaf. De drie genoemde planeten ontmoeten elkaar in het teken Steenbok, maar Jupiter en Saturnus nemen uiteindelijk straks weer afscheid van elkaar in het teken Waterman (21-12-2020). Hieronder ga ik nog even wat dieper in op de astrologische betekenis van Saturnus en Jupiter.

Saturnus staat in de astrologie voor vorm en structuur en het betreft geconcentreerde, samengebalde energie. De energie is strak en begrensd. Saturnus geeft niet mee en wordt daarom ook wel als streng en onverbiddelijk ervaren. In de horoscoop toont hij ons vasthoudende gedragspatronen die de doorstroming van creatieve energie belemmert. We kunnen Saturnus dan ook als een zware beproeving ervaren. Het klinkt tegenstrijdig maar enerzijds vraagt ons gedrag hier inhoudelijk om een andere aanpak, om een andere instelling. Anderzijds vraagt Saturnus ook juist om aanpassing en overgave aan patronen. Deze tegenstrijdigheid heeft alles te maken met de mate waarin onze geest getraind is om behalve naar buiten (naar de tastbare en concrete fysieke werkelijkheid) ook naar binnen (naar de innerlijke ervaring) te kunnen kijken. S. Arroyo schrijft over Saturnus:  “Waar wij onze meest kenmerkende beproevingen, frustraties of remmingen zullen ervaren…. Saturnus in de horoscoop (vooral door zijn huispositie en door zijn conjuncties, vierkanten en opposities) aangeeft waar dit moeilijke ‘karma’ het sterkst ondervonden wordt.”

Saturnus kunnen we verbinden met de wet van zwaartekracht (dit beschrijf ik in mijn reader: De mythe van Saturnus. Een verhaal over de evolutie van de geest. In deze reader ga ik ook dieper in op het bovengenoemde thema: geest). Saturnus oefent dus zwaartekracht uit en trekt ons als het ware in een vorm, hij dwingt ons in een patroon. Vergelijk het met de zwaartekracht van de aarde. De aarde trekt aan ons, houdt ons letterlijk met beide benen op de grond. Ook al zouden wij als een kanonskogel afgeschoten worden, we zullen altijd weer op de grond belanden. We zullen ons dus aan de praktijksituatie moeten aanpassen of we het nu willen of niet. Want wanneer we ons verzetten dan zullen we zo hardleers als we zijn telkens tegen dezelfde beperkingen aanlopen. Daarom ervaren we bij Saturnus in de horoscoop vaak ook een stukje weerstand. We verzetten ons tegen dit gewicht, we verzetten ons tegen het patroon omdat het zwaar en log kan voelen. Saturnus kan veeleisend zijn en hij vraagt om discipline en doorzettingsvermogen. Saturnus legt dan ook een last op onze schouders en beperkt ons in onze bewegingsruimte. We moeten in de pas gaan lopen.

De horoscoop toont ons een momentopname in de beweging van het zonnestelsel. De aarde en de planeten volgen hun eigen ritme om de zon. Het zonnestelsel volgt een vast patroon. En of we het nu leuk vinden of niet, wij zitten vast in het systeem. We zitten vast in de kosmische orde. We kunnen er zeg maar niet zomaar aan ontsnappen. Tenzij we doodgaan, maar dat is een ander verhaal.
Wanneer wij geboren worden, hebben wij dus een positie in te nemen, een menselijke vorm aan te nemen, een persoonlijkheid op te bouwen. We zijn niet volledig vrij maar sociaal gebonden. We zitten als het ware aan elkaar vast, net zoals de planeten in hun beweging aan elkaar vastzitten. Saturnus wijst ons op dit ‘probleem’. Er zit niets anders op dan ons aan dit gegeven over te geven. We kunnen het ook niet doen en in de weerstand gaan (iets wat we vaak doen met Saturnus) maar dit zal uiteindelijk doodvermoeiend blijken te zijn. Dus daar waar Saturnus staat in de horoscoop wordt er van ons gevraagd om daar (liefst) zonder te morren de verantwoordelijkheid op onze schouders te nemen en de levensenergie in de richting die ons is ‘opgelegd’ vorm te geven. Onze creativiteit te benutten om datgene te doen waarin we ons geplaatst zien. En hoe meer wij ons verzetten, hoe minder wij ons aanpassen, hoe meer wij (ook al denken wij misschien het tegenovergestelde) onze innerlijke groei afremmen. Onze gedragingen zijn in een dergelijk geval namelijk in strijd met de wet van ons persoonlijk universum en we zullen juist verder van onze ambities afdwalen dan ze naar ons toehalen. Wanneer we tegen de wet van de zwaartekracht handelen, wordt er alleen maar nog harder aan ons getrokken. Echter wanneer we meebewegen dan zal de wet van aantrekkingskracht alles moeiteloos brengen wat we nodig hebben om de zware taak van Saturnus te volbrengen.

Dit allemaal gezegd hebbende, gaan we nu kijken naar de astrologische betekenis van de planeet Jupiter. Jupiter gaat over de kracht van expansie. Jupiter vergroot en plaatst zaken in een bredere context met het doel om een groter begrip van de wereld te krijgen. Hij laat je zeg maar het grotere plaatje zien.
Als je een steentje in het water gooit dan staat Saturnus zeg maar voor het steentje en Jupiter voor de kringen die in het water ontstaan. Jupiter ziet het effect van de steen in het water terwijl Saturnus alleen de steen ziet. In mijn reader plaats ik Jupiter bij de spirituele wet van aantrekkingskracht (de kracht van de intentie) die als uitgangspunt heeft, dat je terugkrijgt wat je uitzendt. Of anders gezegd: dat wat je zaait, zul je oogsten. Al onze gedachtes en gevoelens vormen samen een energieveld die gelijksoortige energievelden aantrekken. Afhankelijk van onze intentie (overtuiging en emoties) trekken we ofwel positieve ofwel negatieve ervaringen naar ons toe. Wanneer je bijvoorbeeld in schaarste gelooft, zul je ook schaarste naar je toetrekken. Door onze aandacht te richten op het positieve kunnen we veranderingen in ons leven teweeg brengen en het beste in elkaar omhoog halen. Aangezien je datgene aantrekt waar je (bewust of onbewust) veel aandacht aan besteedt, is het volgens deze theorie dus belangrijk om stil te staan bij je gedachten, je gevoelens en je overtuigingen. Het is belangrijk om je zicht te vergroten en toch ook buiten je eigen kader te kijken (verder dan je neus lang is dus).

Tussen 12 januari en 21 december 2020 vinden er allerlei samenkomsten plaats tussen de planeten, Jupiter, Saturnus en Pluto. Als astroloog vertaal ik dit globaal als volgt: zij wisselen hun kennis uit en verenigen hun krachten. Dit leidt onvermijdelijk tot onderlinge discussie en het zet de verhouding tussen Saturnus en Jupiter op scherp. Saturnus zal door zijn ontmoeting met Pluto worden geconfronteerd met de beperking die het denken vanuit een vastgeroest en verouderd tijdsbeeld (de angst voor chaos en het verlies van controle speelt ook een rol) veroorzaakt. Het denken buiten de kaders van dit oude patroon valt echter buiten zijn comfortzone. Saturnus zal zich daarom schrap zetten. Jupiter trekt echter aan de bel en wil inspraak. Hij heeft Pluto aan zijn zijde, die hem aanspoort om zichzelf met ferme kracht neer te zetten en te pleiten voor zoiets als meer ruimtelijk inzicht. Jupiter wijst ons op de effecten van ons gedrag en ziet in de toekomst. Jupiter ondersteunt de spirituele wet van aantrekkingskracht en vindt dat gedachtes geëvalueerd mogen worden en tegen het licht mag worden gehouden. Uiteindelijk gaat het Jupiter niet om de totale omverwerping van de tijd, wel van de tijdsgeest. Het gaat Jupiter om de inhoudelijke tijdsbesteding. De manier waarop er met de uitdagingen die er in de tijd plaatsvinden wordt omgegaan. Jupiter wil dat er ook wordt gekeken naar het effect van gedragingen. Dat Saturnus zich realiseert wat het effect is van zijn gedachtes. Want daar komen bepaalde gedragingen uit voort die de energie in de ruimte in beweging zet (denk even aan het voorbeeld van de steen in het water). Ten goede of ten kwade.

Maar of we het nu willen of niet, we zullen uiteindelijk wel moeten dealen met de tijd die er gegeven is. Als het twee uur is, is het twee uur en niet tien over zes bijvoorbeeld. We moeten Saturnus als gedisciplineerde vormkracht en zijn blik op de huidige concrete ervaring dus hoe dan ook omarmen en aanvaarden, want anders vliegt ons zonnestelsel uit de bocht (in mijn reader leg ik uit dat Saturnus gaat over zwaartekracht en deze wet zorgt er nu eenmaal voor dat alles in goede banen blijft draaien). Echter dat neemt niet weg dat Jupiter, Saturnus niet kan oproepen zich aan te passen aan een nieuwe invulling van de tijd. Jupiter wil dat Saturnus zijn rotsvaste overtuigingen en angst voor de vernietiging van de structuur, de economie, de zekerheid enzovoorts, in heroverweging neemt. Door anders tegen de situatie aan te kijken, door onze inzichten bij te stellen, kan de ervaring en de belevenissen die wij in deze tijd meemaken zich vernieuwen. De beleving van het nu kan drastisch veranderen, als Saturnus het maar wil inzien. Dat zal echter op dwingende wijze aan hem worden meegedeeld, want Pluto neemt deel aan dit topoverleg …
 

© Saskia van Vliet – Sterrentaal

  • Interesse in de reader over Saturnus ? Deze is bij mij te bestellen. Zie onder rubriek Kiosk voor meer informatie

De tactiek van Cheiron

Cheiron is een personage uit de Griekse mythologie. Hij is een wijze Centaur: gedeelte mens en gedeelte paard. Dit thema, van Cheiron als half mens, half dier staat symbool voor wie en wat wij mensen eigenlijk zijn. Hoe we in elkaar steken. Ook al hebben wij niet een lichaam van een paard, fysiek reageren we vaak instinctmatig als een dier. Bijvoorbeeld in hevige emotionele situaties of bijvoorbeeld wanneer we plotsklaps keuzes moeten maken in zaken die gaan over leven en dood. Zodra het aankomt op zoiets als zelfbehoud en overleving dan reageert ons lijf daar in eerste instantie veelal instinctmatig op.

Anderzijds beschikken wij mensen natuurlijk ook over mentale en geestelijke denkvermogens waarmee we primaire reacties en het instinctmatige kunnen beteugelen en in alle wijsheid tot ethische, rechtvaardige en weloverwogen beslissingen kunnen komen die de angst voor tekortkoming, een aanval op ons bestaanszekerheid of in het ergste geval de dood, overvleugelt. Je zou ook kunnen zeggen: de mens is in staat om het aardse (de materie) met het hemelse (de geest) in zichzelf te verenigen. Dit thema van dier en Godmens in één lichaam kunnen we dus verbinden met Cheiron.

Naast een mythisch figuur is Cheiron ook een astronomisch verschijnsel, een planetoïde die ergens boven ons hoofd tussen de sterren staat en daarmee is hij dus bekend bij veel astrologen. Daarnaast word ik me er steeds meer van bewust dat we Cheiron moeten betrekken bij de duiding van de Plutoïden. Hij hoort meegenomen te worden in het aanschouwen van het hele proces waar de Plutoïden mee te maken heeft. In een ander artikel zal ik het over Sedna hebben, die verwantschap toont met Cheiron, maar toch een beetje anders benaderd moet worden.

Cheiron toont ons het verschil tussen het dierlijke instinct en de wijsheid van de ‘goden’. Of anders gezegd: het instinctmatige dat de beweging van zelfbehoud en overleving volgt, tegenover de vrije wil van de ziel die de beweging van onze innerlijke wijsheid volgt (met ziel bedoel ik overigens ons wezenlijke zelf).
Wanneer we ons teveel laten leiden door de angst voor verlies van bestaanszekerheid en de dood (hiermee doel ik op zowel de fysieke kant ervan als ook de symbolische dood van het persoonlijke zelf) dan onderdrukken we tegelijkertijd de vrije oerbeweging van het bestaan. De levenskracht in ons, is geheel anders dan het instinctmatige dierlijke aspect in ons. De levenskracht is niet bang voor de dood en zal altijd willen kiezen voor het vrije bestaan. Angst werkt immers altijd blokkerend en beperkend en tempert de vrije beweging en dus de levenslust.

Wanneer wij echter onder de druk van het instinctmatige proberen uit te komen (angst voor het leven en de dood), kunnen anderen die dit lastig vinden het verlangen naar de manifestatie van levenslust afwijzen. Wanneer deze angst collectief wordt gedeeld, dan moet je van goede huize komen om de heelheid te bewaren. Men zal waarschijnlijk proberen je te overreden om je aan te passen aan de heersende emotionele beleving. Wanneer je de behoeftes van het sociale veld negeert dan zal men mogelijk zeggen (of denken) dat jij je hart niet op de juiste plek hebt.

Cheiron heeft naar mijn mening te maken met het versterken van het immuunsysteem (ons afweersysteem) door  te kiezen voor levenskracht (het hogere in de mens) en ons niet van de wijs te laten brengen door onze angst afkomstig uit het overlevingsinstinct. Cheiron kunnen we zien als de stille kracht die in ieder van ons besloten ligt om patronen te doorbreken, de geschiedenis te helen en de verstikkende draden die je belemmeren om een vrije ziel te zijn door te breken

Cheiron moeten we vooral ook systemisch duiden. Wanneer wij iets doen wat het overlevingsinstinct van de ‘groep’ (wij maken allemaal deel uit van systemen. Een familie is een systeem, maar ook een cultuur of een volksstam is een systeem) ondermijnt, kunnen we tegen de kracht van het beschermingsmechanisme (imuunsysteem) van de groep aanlopen. Wij worden dan mogelijk als bedreigende indringers gezien en uit het systeem geweerd. Wanneer jij je niet aan de ongeschreven spelregels houdt (omdat jouw levenskracht je iets anders ingeeft) dan strooi je zomaar onopzettelijk zout in de wond van het collectieve karma. Dat wat we dan mogelijk ervaren, is de pijn van de wond die ook wij vanuit het systeem met ons meedragen. Want ook al proberen we misschien met ons verstand de pijn te ontlopen, wij zullen er toch mee geconfronteerd worden.

Iedere stam, gemeenschap, cultuur of familie heeft zo zijn eigen wijsheid ontwikkeld. Wijsheid die de gemeenschap graag door wil geven aan de volgende generaties. Het probleem is echter dat, hoe goed bedoeld ook, deze wijsheid gebaseerd kan zijn op angst. En vanwege die angst beperken we ook de vrije stroming van het leven.

Wanneer je dit mechanisme niet goed doorhebt, dan kun je verder in de verstrikking raken. Pas als we alles in het juiste perspectief plaatsen kunnen we opnieuw kiezen. De wond uit het collectieve verleden kunnen we niet ongedaan maken. Wel kunnen we met andere ogen eerdere ervaringen beter plaatsen. We kunnen de gebroken draad van het leven gaan herstellen en het leven na de breuk in de draad weer oppakken. En iedere keer wanneer we in de toekomst ergens tegenaan lopen waar ons immuunsysteem bij betrokken is, kunnen we onze aardse en hemelse kwaliteiten met elkaar gaan verbinden. Als dat lukt, hebben we de tactiek van Cheiron de gewonde genezer begrepen.

Wat ik niet zie, is er niet!

Zaken die er wel zijn, maar waar we geen benul van hebben of waar we gewoon niet in geloven, zien we vaak niet. Het komt niet binnen. We zijn er zeg maar blind voor. Op die manier kan er dus van alles onder de ‘radar’ blijven.

Wat ik mij echter afvraag, zou het kunnen dat mensen iets wat ze zich niet kunnen inbeelden, omdat ze de ervaring niet kennen iets daarom ook echt niet kunnen zien? Zou het kunnen zijn dat de mensen bijvoorbeeld vroeger, omdat ze ervan overtuigd waren dat hun priesters heilig waren, blind waren voor de minder positieve kanten? Wanneer er vervolgens ook nog slachtoffers vallen, die hun ervaringen in hun binnenste begraven en dus hun mond houden, dan kunnen zaken helemaal gemakkelijk in een collectieve doofpot belanden.

Vorig jaar kwam ik tot de conclusie: het taboe is doorbroken. Er bleken nog maar weinig onbesproken onderwerpen. De eerste keer dat ik bijvoorbeeld hoorde over zoiets als seriemoordenaars en psychopaten, was ik oprecht van slag. Dat stadium ben ik inmiddels wel voorbij. De geest lijkt uit de fles en ik kijk met andere ogen naar de werkelijkheid en zie dingen die ik eerst niet kon zien omdat ze voor mij niet bestonden.

Het hele thema van niet zien wat er wel is (bijpassende woorden hierbij zijn: onbewust en ontkenning) kunnen we verbinden met de astrologische betekenis van Pluto en ook de Plutoïden.

De kracht van de geest

Het is al een tijdje aan de gang: gordijnen worden opengetrokken en lang bewaarde geheimen ontmaskerd. Sinds de eeuwwisseling lijkt er collectief een behoefte te ontstaan om de eerder besloten (of voor de ander verborgen gehouden) binnenwereld in de buitenwereld te openbaren. Wat de levendige geest en verbeeldingskracht teweeg kan brengen, wordt anno nu tastbaar en zichtbaar in de werkelijkheid.

Steeds minder mensen deinzen terug voor de confrontatie met hun angstbeelden en laten zich niet terug in een soort van naïeve ‘droomstaat’ sturen. Steeds minder mensen laten zich uit het veld slaan door intimidatie of in de rol van de underdog drukken. Manipulatie, intimidatie het wordt allemaal in de openbaarheid gebracht.
Enerzijds zien we dit terug in zoiets als meer geweld op klaarlichte dag, anderzijds wordt alles steeds vaker op camera’s vastgelegd en trekken slachtoffers meer hun mond open. In deze tijd van ontmaskering wordt het brein van psychopaten onderzocht, is criminologie een opkomend beroep en worden de deksels van oude onopgeloste misdaadzaken weer opnieuw opgetild. Zelfs onze vaderlandse geschiedenis moet eraan geloven!

De verontwaardiging over de afbraak van de natuur, de inbreuk op vrijheid van meningsuiting, de vernietiging van het moraal, het ondermijnen van de gelijkwaardigheid, de teloorgang van de ethiek, het neersabelen van wijsheid, het onderdrukken van sociaal zwakkeren, het afweren van de liefde, over al dit soort zaken zien we ook een collectieve verontwaardiging ontstaan. Velen zijn op zoek naar zingeving en diepgang en doorstaan een groeiproces naar zelfverwerkelijking, naar liefde.

Gedurende de tijd zijn we echter ook een stukje wijzer geworden. We hebben geleerd dat er meer moet gebeuren dan alleen de monumenten neerhalen en de daders straffen. We beginnen ons te realiseren dat de hele versluierde kijk op de werkelijkheid, ons gebrek aan vertrouwen en het vredeverstorende gedachtegoed moet worden ontmanteld. Het is onze zwakke geest en onze emotionele blokkades die we moeten vernietigen. Ons zelfinzicht is iets dat meer mag groeien. En dit weten is pas echt een openbaring te noemen!

Openbaring van de Plutoïden

Sinds kort kunnen we in de horoscooptekening ook de Plutoïden (planeetjes voorbij de baan van Neptunus) plaatsen. Door deze planeetsymbolen in de horoscooptekening te plaatsen ziet de astroloog een nieuwe dynamiek in de horoscoop. Ook de Plutoïden nemen immers hun eigen kenmerken en karakter mee. Er zijn als het ware nieuwe ‘smaken’ bijgekomen, nieuwe creaties waarin de levensenergie zich kan uitdrukken. En ook deze creaties staan weer voor een bepaald soort ervaring.

Hoewel de Plutoïden op de vibratie van Pluto lijken is hun ‘trilling’ (hun aanwezigheid) nieuw. Ook de namen die aan hen zijn gegeven zijn, zijn nieuw (de meeste van ons hadden bijvoorbeeld nog nooit van Makemake of Quaoar gehoord). Kortom het zijn dus nieuwkomers, of in ieder geval voor ons zijn het nieuwkomers want ze waren er natuurlijk wel al, alleen we hadden ze nog niet gevonden. We mogen deze nieuwe ervaringsvormen nog in onze persoonlijke ruimte en tijd beleving integreren.

Gelukkig heb ik de astrologie om de bewegingen die we in de wereld zien naast die van de nieuwe planeten te leggen en woorden te geven aan mijn ervaringen. Mijn horoscoop geeft mij een soort landkaart in handen, en heb ik, al is het misschien alleen maar voor het idee, een beetje grip op wat er in mijn wereld van ruimte en tijd gaande is. Het is interessant om naar de gebeurtenissen in de wereld te kijken en te speuren naar die nieuwe ervaringen. Ervaringen die anders zijn dan pak hem beet vijftig jaar geleden? Natuurlijk we kunnen het nu gaan hebben over zaken als Corona-virus, opwarming van de aarde, mobiele telefoons, internet, sociale media, de robotisering, het afnemen van normen en waarden en het toenemend geweld tegen hulpverleners en gezaghebbende, de ontkerkelijking, de globalisering enzovoorts. Wanneer ik echter dieper kijk komt het in de kern op één ding neer, namelijk: openbaring! Misschien zeggen we later wel over de aanloop naar deze tijd zoiets als: het was het begin van “the movement of exposure.” Ik doel hier op de ontmaskering van de zogenaamde onderwereld waar ook Pluto naar verwijst. Het is Pluto die in het daglicht treedt en hij is niet alleen, maar heeft zijn ‘maten’ (Plutoïden) meegenomen.

© sterrentaal, saskia van Vliet

De tijd onder druk

De geest kijkt naar de droge aarde
Huya ziet de regen

De tijd staat onder druk. Niet alleen hier in onze cultuur, maar opveel plaatsen in de wereld. Op plaatsen waar het draait om economische belangen en beursnoteringen. Tijdsdruk is wat bij deze culturen hoort, vanwege het uitgangspunt: “tijd is geld.” Dus iedere minuut telt. Iedere minuut is van belang. Een minuut lanterfanten, een minuut achterover leunen kost geld. En daarom wordt er zoveel mogelijk activiteit in de tijd gepropt. Worden er overuren gemaakt, mensen uitgebuit om zoveel mogelijk te presteren binnen zo’n kort mogelijke tijd, kan men nog maar moeilijk ontspannen en voelt men (bewust of onbewust) de druk van de wereld op de schouders om telkens maar door te gaan. Om te blijven presteren en de agenda’s vol te zetten met afspraken. Iedereen die leeft in zo’n systeem en dat is vrijwel iedereen in Nederland, heeft ermee te maken. Het zit in de geest van onze cultuur, het zit in de geest van ons systeem. Net zoals er een familiegeest is, is er ook een cultuurgeest. Een volksspirit. En ook al proberen we ons eraan te onttrekken en sluiten we onszelf op in onze huizen, wanneer je huis midden in Nederland staat, is het praktisch onmogelijk om de volksgeest die ingeeft het beste jongetje van de klas te willen zijn, buiten de deur te houden. De cultuur heeft nu eenmaal een eigen wetmatigheid, een eigen identiteit.

De enige manier waarop het lukt om de volksgeest en dus de tijdsdruk te laten ophouden is door te verhuizen naar een plek op aarde waar een andere cultuurgeest aan de macht is. Dat dit zo is heb ik zelf aan den lijve ondervonden. Pas in een totaal andere cultuur merk je pas echt hoe sterk je onder invloed stond van de volksgeest van de cultuur waarin je bent opgegroeid. Wanneer je eenmaal ondergedompeld bent geweest in een cultuur waar de tijdsdruk niet bestond, denk je misschien: aha, ik ga dat wat ik geleerd heb toepassen in mijn eigen leven in mijn eigen land. Helaas, dit lukt misschien tot op een bepaalde hoogte, maar nooit volledig. De macht van de cultuurgeest is energetisch te sterk.

Waarom vertel ik dit? Ik vertel dit omdat ik vanmorgen wakker werd met een dichtgeknepen keel terwijl ik aan het bovenstaande dacht. Zelf leg ik gelijk de link met de Plutoïde Huya en diens betekenis, ook in het kader van de tijd waarin we nu allemaal inzitten. Met name die culturen die de tijd onder druk hebben gezet, lijken nu te worden getroffen… In toeval heb ik nooit geloofd…

Astrologische betekenis van hemellichaam Huya:
Huya of Juya is de mythische Wayuu geest (spirit) van de regen. Huya staat voor de kracht die je kunt aanwenden om je over te geven aan nieuwe vormen (te ontvormen dus). Hij is als de reiziger die zich openstelt voor het loslaten van de culturele beïnvloeding, met het doel de innerlijke omstandigheden (de levenshouding) te transformeren. Thema: het doorbreken van beperkende regels, het nemen van risico’s en je ontdoen van het keurslijf. Huya gaat over onthechting.

Spiritueel thema & effect:
Loslaten, ontspannen en opnieuw beginnen. De leegte ontvangen. Maar ook over thuis komen in het hier en nu en over het loslaten van het daar en het toen. Werken aan transformatie van de volksgeest.

Maatschappelijk thema & effect:
Ratrace, tijd is geld mentaliteit (in onze cultuur)cultuur gerelateerde ziektes zoals: Burn-out, overspannenheidVluchtelingencrisisImmigratieKwesties met betrekking tot identiteit en verlies van thuisland

*Huya staat in Boogschutter en maakt een vierkant met Mercurius

© Saskia van Vliet – Sterrentaal