De zoeker is op zoek naar liefde, maar telkens vind hij pijn
Telkens weer en telkens opnieuw,
vind de zoeker pijn vanwege de afwezigheid van liefde
Het enige wat de zoeker moet doen om dit te veranderen is:
stoppen met zoeken…
De pijn is immers al gevonden
Wat rest is aanvaarden dat liefde en het afwijzen van liefde, in de mens samengaan
Liefde kan niet gevonden worden door het blijven voeden van de pijn van de afwijzing
Voed daarom de liefde
En stop met zoeken
Het is de enige manier….
Het afgelopen jaar was voor mij (en ik denk voor velen) een met vele prikkels en vol verassingen. De planeten Jupiter, Saturnus en Pluto deden veel stof opwaaien in het teken Steenbok. Mercurius had het er maar druk mee om het allemaal bij te benen. Maar ook Mars wierp zich stormachtig en driftig in de strijd. En jemig, zijn zus Eris was in mijn bewustzijn nog nooit zo prominent aanwezig geweest als in de afgelopen maanden! Ik vermoed dat de meeste astrologen (ook zij die geen spirituele astrologie bedrijven) het in Keulen ook hebben horen donderen! En vlak de lessen van Ixion, Orcus, Haumea, Makemake, Quaoar, Sedna, Varuna en de nieuwkomer Gong Gong niet uit. Ik heb ze allemaal ‘gevoeld’.
Nu ben ik een persoon die zich altijd van alles afvraagt, maar dit jaar trokken alle wezenlijke vragen over het leven aan mij voorbij. Er waren vragen over mijn zijnsplek, over mijn eigen rol en mijn relatie met de wereld (mijn relatie met de maatschappij, maar ook mijn relatie met de natuur).
Meer dan ooit werd ik mij ook bewust van het feit dat ik geen toevallige voorbijganger ben, geen buitenstaander die nog op de juiste bus wacht of een verlaten toeschouwer op de zijlijn ben. Nee, ik ben een volwaardige deelnemer, een medeschepper! Door in deze wereld te zijn, word ik voortdurend in beweging gebracht en ik mag (eigenlijk is het woord moeten misschien meer op zijn plaats) kiezen! Kiezen hoe ik als deelnemer aan het grote spel dat leven heet, mezelf wil manifesteren.
Welke kleur, welk speciaal ingrediënt, welke magie bezit ik om invloed uit te oefenen op het creatieproces van de wereld? Waar moet ik, om dit alles te kunnen bewerkstelligen, nu eindelijk voor eens en altijd mee afrekenen? Wat mag ik onder ogen komen?
De belangrijkste vraag die het afgelopen jaar voorbijkwam, ging over het willen controleren van processen, namelijk: Is ingrijpen in het natuurlijk proces altijd wijs? Want ook al zijn onze intenties nog zo goed en willen we graag helpen, het inzetten van onze persoonlijke macht en invloed kan het grote creatieproces ook schaden. Kennelijk zit het in onze aard om de vooruitgang te koesteren, het leven te beschermen en zoveel mogelijk te strijden tegen al die beperkingen die materiële omstandigheden en de tijdelijkheid van het leven met zich mee kunnen brengen. Niets raakt de mensen meer dan de confrontatie met hun eigen kwetsbaarheid. Maar het is denk ik niet aan ons om te oordelen. In de natuur is geen goed en kwaad en is er enkel de wil om het leven en diens wijsheden almaar door te geven en de nog onbewuste kennis tot bewustzijn te brengen: de pure levenskracht.
Ook al lijkt het leven soms boosaardig en vol obstakels, er zijn spelregels en we mogen niet vals spelen. We halen alleen het mooiste in de wereld naar boven wanneer wij persoonlijk een pas op de plaats kunnen maken, wanneer we ons verlies kunnen aanvaarden en (hoe moeilijk ook ) het verdriet en de pijn dat afscheid met zich meebrengt kunnen dragen.
Kijk bijvoorbeeld eens naar roofdieren. Zij roepen (vooral als ze hun scherpe tanden laten zien) in mij altijd iets op wat misschien nog het best getypeerd kan worden als afschuw. Maar is een haai slecht ook al roept hij afschuw op? Is een Hyena, een Leeuw of enig ander roofdier die een ogenschijnlijk onschuldig dier aanvalt zijn tanden erin zet, dood en opeet slecht? Moeten we alle giftige slangen dan maar vernietigen? Nee natuurlijk niet. Vanuit het perspectief van moedernatuur zijn alle levende wezens welkom en strijden zij allen ieder op eigen wijze om persoonlijke ruimte en het recht op eigen invulling van de tijd.
Het leven moeten we volgens mij zien als een soort spel dat bedoeld is om onze eigen krachten te leren kennen, onze kennis over onszelf te vergroten en onze ware aard te ontmaskeren. Echter wanneer mensen veranderen in reuzen en met behulp van geld, macht en invloed de spelregels gaan veranderen, dan komt het hele wereldse creatieproces in gevaar.
Terwijl de natuur ons voortdurend voor ingewikkelde vraagstukken stelt, wordt ieder van ons individueel aangespoord om altijd ook op zoek te gaan naar eigen antwoorden op ingewikkelde vraagstukken. We mogen zelfstandig rondkijken, meebewegen en in het midden van dit grote alles, tot onze eigen grootsheid komen. En wanneer het leven het op een bepaald moment in de tijd op ons gemunt heeft, dan mogen we al onze kennis, magie en capaciteiten inzetten om het leven op eigen kracht proberen de ‘baas’ te blijven. Alleen zo komt volgens mij de menselijke geest binnen de gegeven ruimte en tijd tot zijn recht.
Mijn wens voor het komend jaar: Laten we samen een nieuw vuur maken!
Het licht in mij groet het licht in jou (Namasté),
Saskia
Zaken waarbij ik mij niet prettig bij voel, weet ik vaak wel te benoemen. Maar het constructief bedenken wat ik nodig heb om de omstandigheden die mij onzeker maken te veranderen, gaat niet vanzelf. Ik heb een plan van aanpak nodig, een visie. Wanneer we blijven hangen in het verleden, maar niet wakker kunnen worden uit de herinnering en telkens blijven worstelen dan zou het fijn zijn als er een held langs kan komen. Eén die ons te hulp kan schieten. Een held die helpt onze innerlijke draak te verslaan en ons verlost uit de greep van angst.
Mythisch gezien, kunnen we zo’n held die hiertoe in staat is, plaatsen bij Jupiter (Zeus).
Jupiter versloeg Saturnus en redde Pluto (Hades) uit diens buik Saturnus (Kronos) was geen toonbeeld van liefhebbende ouder en at zijn kinderen op. Hij was de leider die bang was om zijn macht en heerschappij kwijt te raken.
Dus kort gezegd: wanneer wij ons op een bepaalde manier opgeslokt, beperkt en onvrij voelen, kunnen we een astrologische blik op Jupiter werpen.
Jupiter was bij de Romeinen de stralende oppergod, de god van het licht en de stralende hemel. Zowel Saturnus als Jupiter kunnen we associëren met leiderschap. Saturnus (de oude leider – senior) werkt vanuit ambitie en is praktisch ingesteld. De wereld door de ogen van Saturnus moet er vooral praktisch, nuttig, bruikbaar en gestructureerd uit zien. Saturnus instelling is traditioneel, sober en behouden. Een teveel aan wetmatigheden kan echter een beperkend en beklemmend gevoel teweeg brengen.
Jupiter is echter van een nieuwe generatie (nieuwe leider – junior) en wanneer hij zijn vader opvolgt en de nieuwe wereldleider wordt, toont hij zich tolerant, optimistisch en vrijgevig. Jupiter inspireert de wereld met zijn wijsheid en ruimdenkende instelling. Jupiter staat dan ook voor ruimte en groei.
Ook Saturnus ambieert ontwikkeling, alleen is zijn werkwijze meer gestructureerd, vertragend en planmatig van aard. Van Saturnus kunnen we veel deugden leren en de waarde van verantwoordelijkheid en spaarzaamheid leren inzien. Maar willen we tijdens ons leven ook gelukkig worden dan zullen we onze aandacht moeten richten op de mogelijkheden in de ruimte en de mogelijkheden voor de toekomst. Saturnus gaat in die zin over de gevestigde orde, over oude vertrouwde waarden, over het vasthouden van tradities binnen de tijd, terwijl Jupiter gaat over hoop en het bewandelen van nieuwe wegen in de vrije ruimte.
Het is overigens opmerkelijk dat over Saturnus op astrologisch gebied meer lijkt te zijn gezegd en geschreven dan over Jupiter. We lijken meer in de ban van Saturnus. Daar waar Saturnus staat in de horoscoop lijkt steevast vertraging op te treden en mijn aandacht lijkt zich te concentreren op één punt. Wanneer we het thema dat wordt aangeraakt echter tot ontspanning willen brengen (ontkrampen) dan hebben we volgens mij veel aan de energie van Jupiter. Door als het ware een optimistische blik op het ‘probleem’ te werpen en onze innerlijke wijsheid erop los te laten en ons niet te laten verlammen door een vastgeroeste kwestie, kunnen we problemen in een ruimer kader plaatsen.
Dus wanneer Saturnus ons wijst op verstarring, doen we er goed aan om Jupiter te laten meeregeren.
Jupiter conjunct Saturnus: 21-12-2020
Vroeger zong ik als kind een liedje: “Hoog in de wolken daar wil wezen, hoog in de wolken daar wil ik zijn” , maar waar onze geest uit het moment kan verdwijnen, is dat voor ons lijf praktisch onmogelijk. Het lichaam kan niet met de geest mee opstijgen. De geest kan bezig zijn met zaken die buiten de realiteit van het heden liggen en beelden scheppen die zich zowel voor als achter de feitelijke gebeurtenissen bevinden. Anders dan onze geest heeft het lichaam daarin geen keus. Ons lijf is nu eenmaal altijd ergens in het hier en nu. En hoe meer onze geest zich tegen deze beperkende omstandigheden van de fysieke realiteit verzet, hoe meer stress.
We kunnen de gevoelservaring die nu plaatsvindt met onze geest proberen te negeren of weg te drukken, echter wil de geest het gevoel van vliegen een beetje kunnen benaderen, dan zullen we op zijn minst eerst wat ‘emotioneel gewicht’ moeten verliezen. Een lichaam dat zoiets als oude en bevroren angst bij zich draagt, kan niet ontspannen, vol vertrouwen, flexibel en helder voelend verschillende werelden betreden. Emoties die niet worden gefilterd en losgelaten, blijven als een veld van emotionele energie in ons lichaam hangen. Deze pijnlijke emoties liggen bijvoorbeeld zwaar op de maag of kunnen onbewust ergens anders in ons lijf voor verzwaring zorgen.
Hoe meer ballast hoe groter de afstand en fysieke onbereikbaarheid van onze grootste dromen.