Zij die onnozel zijn, zijn blind voor wijsheid
zij kunnen wijsheid pas zien
wanneer wijsheid zelf zijn wrok loslaat
en zich toont in de wind
Niet in de wind van boosheid
maar in de wind van Ayip, de wind van liefde
Zijn de Wayuu indianen (uit Colombia) al lastig te doorgronden, nog lastiger is het om het mysterie van de indianen uit Californië te ontsluieren. Quaoar lijkt in nevelen gehuld en gevangen in Neptuniaanse sferen. Wie is toch die Chingichingisch een mythische naam die telkens opduikt en wat is zijn verbinding met Quaoar, als er überhaupt een verbinding is? En hoe zit het nu eigenlijk met de naam van het indianenvolk? Hoe heten zij? Tot voor kort was ik in de veronderstelling dat hun naam de Tongva moest zijn. Ik had ook gehoord van Gabrielino, een naam die missionarissen hen had gegeven, een naam die ik dus niet heel serieus wilde nemen. Maar nu schijn ik de naam Tongva ook niet al te serieus te moeten nemen…
Hoe het ook zij, een ding is me wel duidelijk geworden de geschiedenis van de Kizh (zoals deze native Americans zelf graag genoemd willen worden) lijkt te zijn gewist. Ze zijn hun land kwijt geraakt, hun gevoel van bestaansrecht en hun basis. En dat allemaal door toedoen van hen die met oogkleppen op de geschiedenis kwamen herscheppen.
Echter ik begrijp nu ook dat uiterlijke schijn bedriegt, want voor de gemotiveerde zoeker die door de wereld van verblinding en bling bling heen kan prikken, komen de antwoorden als vanzelf naar boven. Zij bevinden zich namelijk in het land zelf, in de grond, in de stenen en de aarde.
Het is de onbewuste mens die met hun schepen uit Europa kwamen volledig ontgaan, maar het land wat zij in bezit namen en volbouwden is niet van hen, maar van de natuur. Echter dit alles is onzichtbare voor hen die kiezen onwetend te zijn.
Het leven bestaat uit de voortdurende wisselwerking tussen geboorte en dood. Dit geldt voor mensen, dieren, planten maar ook voor steden, voor gemeenschappen en culturen. In het stuk over het symbool van Huya schreef ik: “Of het nu een orkaan, een aardbeving, een vulkaanuitbarsting een tsunami of een flinke regenbui is, natuurverschijnselen dragen herscheppende krachten in zich en zijn in staat de verhalen van de mens in de wereld een nieuwe wending te geven.”
Telkens lijkt er na een bepaalde tijdsperiode een kracht in werking te treden die op ingrijpende wijze veranderingen doorvoert in de leefwijzen van gemeenschappen. Het is dan alsof er een wind opzet die een cultuur volledig van de aardbodem blaast. Leefregels, rituelen, gewoontes alles wordt weggeblazen. Quaoar gaat over die wind, de wind van de schepping.
Maar nu eerst een stukje geschiedenis: in 1535 zette de Spaanse ontdekkingsreiziger Hernán Cortés, bekend van zijn verovering van Mexico en het Azteken-rijk, als eerste zijn voeten op Californische bodem. Hij landde op het zuidelijkste puntje van het huidige schiereiland Baja California. Na hem waren er nog vele andere ‘ontdekkers’ zoals: Juan Rodríguez Cabrillo (1542), Ioánnis Fokás (1592), Sir Francis Drake (1579), Sebastián Vizcaíno (1602) en dan was er nog de Spaanse franciscaner missionaris Junípero Serra die met zijn leger kwam om de mensen te bekeren (1769) en er was een ene Gaspar de Portolá Rovira die in diezelfde tijd op expeditie was. Weer wat jaren later, op 2 februari 1848 om precies te zijn, wordt er een vredesverdrag getekend: de vrede van Guadalupe Hidalgo. Dit zorgde ervoor dat er een einde kwam aan een oorlog die destijds gaande was tussen Mexico en Amerika. Het zorgde er ook voor dat vanaf dat moment een groot stuk grondgebied in het zuidwesten van de Verenigde Staten (Alta California genaamd) bij de verenigde staten werd ingelijfd.
Ik struin wat rond op internet en vind indrukwekkende foto’s van rotsige gebieden, voor mij onbekende plaatsen, als Chatsworth & stoney point, van Alden cave, cave of munits & castle peak. Dit zorgt voor een opening, want dit herken ik! Dit heb ik elders gezien. Dichter bij huis en het voelt als een soort van hetzelfde! En ik begrijp ineens: deze plaatsen die ik hier zie op de foto’s waren hun tempels! Deze mensen, de mensen van de natuur, hadden helemaal geen bouwsels nodig zoals de Azteken hadden, zij hadden immers hun rotsen, hun heuvels, hun grotten en stenen met vele gezichten. Deze plekken zijn heilig en bezitten energie. Nietsvermoedende wandelaars en toeristen die deze gebieden bezoeken, doen dit mogelijk zonder zich dit alles te beseffen.
Eigen Plek en Kracht
Astrologisch staat de zon voor de reiziger die een reis maakt op aarde. De Kizh noemde de spirit van de zon Taamet. De reis die Taamet maakt is een tijdelijke reis en kent een begin en een eind, deze reis begint met de geboorte en eindigt met de dood. Hoe beter de reiziger in zijn vel zit (zijn plek inneemt), hoe krachtiger het effect van de reis. Wanneer de reiziger zich echter niet kan verbinden met zijn specifieke creatiekracht, niet zijn eigen plek inneemt dan zal hij minder toegang hebben tot de rijkdom van die spirituele kracht. De indianen geloofden dat iedereen zijn eigen plaats had in de orde van het leven. Iedereen moest zijn plek innemen anders veroorzaakte dat spanning.
Hoewel mensen, dieren en de natuurlijke omgeving met elkaar verbonden zijn, geven wij allemaal op eigen wijze gestalte aan de levensenergie. Ieder natuurwezen bezit een eigen kwaliteit. De verschillende kwaliteiten waarop de energie zich kan uitdrukken zien we terug in de twaalf tekens. De energie van je geboortedag vormt ons innerlijk wezen en het is die specifieke energie die we in de wereld tot leven wekken. Ook de Maya’s onderkenden verschillende gestaltes van levensenergie en dit zien we terug in de verschillende zegels van hun kalender.
Mensen, dieren, planten, maar ook de grond, het land waar we ons in bevinden, de aarde waar we op staan bezit kracht. De Indianen wisten dat. Een zo’n krachtplaats van de Kish-stam is Puvunga. Een heilige plek waar de doden (voorouders) werden geëerd, waar alle creatie (door Quaoar) tot leven werd gewekt en waar Chingichngish (who taught his people the ways of the universe. Bron: artikel: Native Month: In Puvungna, The End Is The Beginning, van Militant Angelo) zou zijn geboren. Puvungu diende als ceremonieel centrum waar het thema leven en dood samenkwamen en wellicht diende het als een soort poort tussen leven en dood.
De Kish indianen uit Californië noemde de kracht die zowel in levende als in niet levende dingen voorkomt Ayip. De (spirituele)kracht zit overal in de natuur, in dieren in mensen, in gemeenschappen, maar het kan zich ook hechten aan bijvoorbeeld botten, zich bevinden in kristallen, in planten of in rituele objecten. Deze bovennatuurlijke kracht of substantie is dus aanwezig in alle dingen. Het niveau van deze kracht is voor de mens ook afhankelijk van de leeftijd. Zo bezitten ouderen doorgaans meer kracht. (Bron: boek, sacred Lands and Strip Malls: The Battle for Puvungna).
De kracht van Ayip, de witte zon en de zwarte zon
De zon in onze geboortehoroscoop geeft het verlangen weer van de levensenergie waarop het in de materie uitdrukking wil komen. Datgene wat wij als persoonlijkheid in de stof neer te zetten hebben. De zon toont zich in een bepaald astrologisch teken en drukt zich uit binnen een bepaald huis. We dienen ons hiermee te verbinden om goed te kunnen gronden. Vervolgens kunnen we wanneer het ons lukt om goed te gronden de ‘spirituele power’ (er is eigenlijk geen goed Nederlands woord voor datgene wat ik hier wil uitdrukken) in onszelf verhogen. Op Hawaï hadden ze overigens ook een naam voor deze kracht, namelijk mana). We kunnen onze kracht verruimen of verhogen door ons zelfbewustzijn te vergroten.
De zwarte zon kunnen we vertalen naar zoiets als pure zijnskracht, terwijl de (witte) zon meer gaat over de gekozen ervaring (een zijn binnen een bepaalde verpakking). Wat ik mij afvraag (en ik heb hier zelf nog geen antwoord op) zouden we de zwarte zon (de vormloze, oorspronkelijke manifestatie kracht) mogelijk kunnen vergelijken met de kracht die de indianen Ayip noemen? Of anders gezegd: gaat het hier ergens diep van binnen over hetzelfde? De zwarte lichten astrologie leert ons dat we deze zijnskracht (van de zwarte zon) kunnen bekrachtigen op de plaats waar de diamant in de horoscoop valt. Mogelijk is dit op een bepaalde manier vergelijkbaar met de spirituele kracht van Ayip, die op aarde ook richting gegeven dient te worden zodat hij op zijn plek (in de stof) kan vallen en die plek (ook de mens zelf) meer energie kan geven (meer power).
De betekenis van Quaoar
Waar Huya gaat over oplossen en loslaten van de begrenzing zodat levensenergie (kracht) weer kan gaan stromen, gaat Quaoar juist over het tegenovergestelde. Quaoar gaat over het vullen van de ruimte met nieuwe intenties en energie om op die manier het leven een nieuw impuls te geven. Hij doet dit door ons te tonen hoe en waar we de levensenergie kunnen verzamelen zodat deze zo sterk wordt dat het in staat is om een uiterlijk bewegingsproces in gang te zetten. Er kan dan door ons toedoen iets nieuws geboren worden. Quaoar heeft dan ook te maken met scheppingskracht en creativiteit.
Quaoar gaat over het vergroten van onze spirituele kracht in de stof, in de materie op aarde. Quaoar staat voor de levenskracht die we in onszelf kunnen opwekken en versterken. Om dit voor elkaar te krijgen moeten we leren om deze kracht te verbinden (te hechten) met het leven op aarde. We moeten de kracht op zijn plek laten vallen, we mogen het richting leren geven, in een vaste vorm gieten. In mijn boek beschrijf ik hem en maak de associatie met de wind. Ook de wind waait uit een bepaalde richting. Zonder richting is de kracht diffuus, chaotischer , minder doelmatig, minder sterk en minder bekrachtigend dus.
Het Symbool
(zie bovenstaande afbeelding)
Hoewel de symbolen allemaal zijn gebaseerd op het Plutosymbool: het kruis, de halve maan of de halve cirkel en de hele cirkel heeft Quaoar niet één maar twee horizontale lijnen. Daarbij zijn de lijnen niet recht, maar hoekig. Iets dat je overigens ook wel ziet in de oude rotstekeningen van de indianen.
Net als de as tussen de ascendant en descendant kunnen we de horizontale lijn associëren met de horizon en het levenspad dat wij op het aardoppervlak bewandelen. De horizontale lijn geeft dus beweging in de tijd aan en staat tevens voor de grond onder onze voeten. In het symbool van Quaoar zien we echter twee paden.
Zoals ik hiervoor schreef is er naast de reis van de zon ook nog zoiets als de reis van de zwarte zon in de astrologie. Hoewel beide zonnen samen reizen, kennen ze ieder hun eigen pad maar vormen samen twee werkelijkheden in één, als een parallel universum (twee tegelijkertijd plaatsvindende werkelijkheden). Deze twee lijnen, of de twee paden van de zon vinden we terug in het symbool.
De Kizh kende net als andere volken, drie niveaus of lagen van bestaan. Zo kende ze een middenwereld, een bovenwereld en een benedenwereld. De top van het universum noemde zij Tokuupar, de middenwereld van het sterfelijk bestaan noemde zij Tovaangar (deze tweede laag zou rusten op de schouders van zeven reuzen) en de onderste laag van het derde niveau werd Shiishonga genoemd. Het was de wereld onder de aarde, van de doden.
In het symbool staat de cirkel voor die bovenwereld, de verticale lijn met de twee gebroken lijnen (die beweeglijkheid impliceren) staan voor de middenwereld en de halve cirkel kunnen we verbinden met de voorouders en de benedenwereld.
Beide uiteinden van de bovenste middenlijn wijzen naar boven (naar de bovenwereld), iets wat past bij de betekenis van de zwarte zon. De onderste lijn maakt aan beide zijde een knik naar beneden (naar de benedenwereld), iets wat aansluit bij de betekenis van de witte zon.
Tot slot, wanneer we verder naar het hele plaatje kijken heeft het symbool van Quaoar wel iets weg van een hagedis. Op internet vind ik het volgende over de spirituele betekenis van hagedis: Camouflage, vernieuwing, regeneratie.
Als een wezen dat haar staart kan afwerpen en vernieuwen, brengt ze de kracht van regeneratie en vernieuwing. Omdat ze vlak langs oppervlaktes kruipt, zelfs langs het plafond en loodrechte muren, leert ze je de zwaartekracht te overwinnen, je in en door alle dimensies te bewegen en hoe je je dromen kunt verwezenlijken. (bron: https://www.paravisie.nl)
