Het is al een tijdje aan de gang: gordijnen worden opengetrokken en bewaarde geheimen worden ontmaskerd. Er lijkt de afgelopen 30 jaar een collectieve behoefte te zijn ontstaan om de eerder besloten (of voor de ander verborgen gehouden) binnenwereld in de buitenwereld te openbaren. Steeds minder mensen gaan de confrontatie met hun angstbeelden uit de weg en de verontwaardiging over de afbraak van de natuur, de inbreuk op vrijheid van meningsuiting, de vernietiging van onze cultuur, het ondermijnen van de gelijkwaardigheid, de teloorgang van de ethiek en over al dit soort zaken en meer, groeit. Veel mensen zijn op zoek naar echte zingeving, naar diepgang en gemeenschapszin.
Gedurende de tijd zijn we, ook al zou je het misschien soms niet zeggen, een stukje wijzer geworden. Zo beginnen veel mensen zich steeds meer te realiseren dat de versluierde kijk op de werkelijkheid en het gebrek aan vertrouwen in onze creativiteit mag veranderen. Steeds meer mensen beginnen om zich heen te kijken en zich allerlei dingen af te vragen en diepere vragen over het leven te stellen.
Deze tendens tot openbaring en verruiming van het bewustzijn past ook bij het reizen door de ruimte en het verlaten van het zonnestelsel. De Plutoïden bevinden zich namelijk in de ruimte op rand van onze vertrouwde werkelijkheid. Tenminste de werkelijkheid zoals wij die kenden. Dit reizen door de ruimte geeft nieuwe kansen en inzicht op wetenschappelijk vlak, maar dat niet alleen, het zet ook in het collectieve bewustzijn iets in beweging. Wanneer we de het zonnestelsel verlaten, dan verlaten we namelijk het patroon van planeten en hemellichamen die om de zon heen circuleren. We verlaten het systeem en het gebied waar wij als mens bekend mee zijn.
Hoewel de Plutoïden op de vibratie van Pluto lijken is hun ‘trilling’ (hun aanwezigheid) nieuw. Ook de namen die aan hen zijn gegeven zijn, zijn nieuw (de meeste van ons hadden bijvoorbeeld nog nooit van Makemake of Quaoar gehoord). Deze planeetjes zijn dus nieuwkomers, of in ieder geval voor ons zijn het nieuwkomers want ze waren er natuurlijk wel al, alleen we hadden ze nog niet gevonden. Nu is het aan ons om deze nieuwe ervaring in onze beleving te integreren.
De astrologie geeft ons een soort landkaart in handen en al is het misschien alleen maar voor het idee, het geeft wat grip op de wereld van ruimte en tijd waar wij ons in bevinden. Wanneer ik om mij heen kijk zie ik een wereld in verwarring. Hoewel dit niet altijd fijn voelt is het volgens mij zo dat hoe meer verwarring er is, hoe meer mensen op zoek zullen gaan naar antwoorden om dit alles te ontstijgen is mij idee. En dat is positief!
We leven in een wereld waarbij oorzaak en gevolg een natuurlijke wetmatigheid is. We kunnen onszelf de vraag stellen: “als verwarring het gevolg is, wat was dan de oorzaak?” Door stil te staan bij de gevolgen kunnen we mogelijk oorzaken blootleggen in ons persoonlijk leven, maar ook op grotere schaal en zo onze verwarring stukje bij beetje wegnemen.
Wie weet zeggen we later wel over de aanloop naar deze tijd zoiets als: het was het begin van het tijdperk van ‘exposure’. Als astroloog zeg ik daarbij dat Pluto als mythische god van de onderwereld en de grenswachter van de interstellaire ruimte op symbolische manier hier een belangrijke rol in speelt. Maar hij staat niet alleen, hij heeft voor zijn missie ‘vrienden’ meegenomen. Vrienden die nu in het daglicht treden: de Plutoïden.
Meer weten? Lees dan mijn boek: de Pluto-Quest