Zolang we een hart hebben, kunnen we ook pijn ervaren. Leven zonder pijn is op aarde niet mogelijk. Deze realiteit kunnen we niet ontlopen. We lopen altijd het risico gewond te raken. Pijn hoort bij het leven. We doen er goed aan om het bestaan van pijn te erkennen en toe te laten tot onze werkelijkheid.
Soms worden we dusdanig diep geraakt dat de pijn niet zomaar geneest. Het is belangrijk om aandacht te besteden aan de pijn. Het is belangrijk om de wond te verzorgen, want een wond die niet geneest kan het lijden in de toekomst onnodig lang in stand houden. Pijn beïnvloedt onze houding in het leven en onze blik op de toekomst.
Bang zijn voor pijn in de toekomst is zinloos, maar blijkbaar werkt het in het leven zo, dat we ons eerst onnodig lang ergens aan vasthouden (doorleven), voordat we de werkelijke betekenis van iets kunnen doorzien.
Het leven doet extra pijn wanneer we onszelf verlaten. Het erkennen van wat er nu is, het toelaten van het gevoel, het doorvoelen van pijn, het doorvoelen van liefde, dat kan alleen hier in de middenwereld, in het heden, in het nu.
Net zoals we de pijn na een verwonding eerst moeten vasthouden voordat we het weer los kunnen laten, moeten we hetzelfde doen met onze emoties.
Het leven is als de oceaan, altijd in beweging…
(Cheiron: ik toon weerstand, ik bezit het vermogen mijzelf te helen, ik kan mij losmaken, ik kan het alleen).