Op 13 november aanstaande staat er wat bijzonders te gebeuren. Dan verandert de dwergplaneet Haumea van teken. Sinds 1993 staat ze in Weegschaal, maar binnenkort zal ze door het teken Schorpioen reizen. De dwergplaneet Haumea kreeg op 17 september 2008 de status van dwergplaneet en werd in 2003 ontdekt door het team van Jose Luis Ortiz Moreno van het Sierra Nevada Observatorium in Spanje. Echter de ontdekking van Haumea werd door twee teams opgeëist en dit team van astronoom Mike Brown gaf de datum 28 december 2004 door. Mike Brown en zijn team gaven Haumea eerst de bijnaam Santa omdat de dwergplaneet op 28 december 2004 was ontdekt. Haumea heeft een ellipsvorm en ze heeft twee manen.
Mythisch staat Haumea voor de Grote Moeder: Mater. Ze staat voor de aarde en meer in abstractere zin voor de materie en in persoonlijke zin staat ze voor ons lichaam. Ze staat voor de vruchtbare kracht die in de materie huist, in persoonlijke zin staat ze als het ware voor het licht (‘vuurvonk’) die ons lichaam bezielt en tot leven wekt.
Als mens op aarde zijn betekent deelnemen aan het proces van de materie (Mater). Echter niet iedereen is in verbinding met het wezen van de aarde. Denk maar even aan al die zaken die het voortbestaan van het leven op aarde bedreigen omdat we uit verbinding zijn met dat wat ‘matters’: niet in verbinding staan met emoties, weinig tot geen lichaamsbewustzijn bezitten, weinig oog hebben voor het milieu, plant en dierenwelzijn, slechte voedingsgewoontes enzovoorts.
Heel in het kort gaat Haumea over op aarde komen: incarneren en het neerzetten van jouw innerlijk wezen in de stof. Het is in ons belang het leven op aarde zin te geven. In die zin gaat Haumea ook over de maturiteit van de mensheid. En de vraag die ze aan ieder van ons persoonlijk stelt is: toon jij je ware aard op aarde? Op aarde zijn betekent deelnemen aan het proces van de materie (Mater) en daar dienen we niet lichtzinnig over te doen. Het is zeg maar niet in ons belang om een spelbreker te zijn en onze snor te drukken.
Op aarde zijn betekent deelnemen aan het spel dat leven heet. Net als Harry Potter of Frodo uit the lord of the Rings worden we allemaal blootgesteld aan avonturen en dienen we puzzels en raadsels op te lossen. Ieder avontuur levert nieuwe leerervaringen op en zo groeit als het een beetje meezit ons bewustzijn. Het is daarbij belangrijk en natuurlijk om ons te gronden: te verankeren. Wilde dieren gaat dit natuurlijk af, voor ons mensen ligt het meestal lastiger. Wij zijn zelf beschikkend en kunnen ons van onszelf en onze innerlijke wereld afwenden en de verbinding verbreken. We kunnen zeg maar niet in ons lijf zitten, maar in het hoofd en ver weg van ons gevoel zijn. Wanneer we niet goed verankeren kunnen we ook niet goed onze plek innemen. Dit verankeren vraagt om een volwassen houding, een wakkere houding. Dit houdt bijvoorbeeld in dat we werk verrichten dat vanuit ons hart wordt ingegeven. Dus wanneer iets zonder liefde wordt uitgevoerd, bijvoorbeeld wanneer jij je handelingen niet bedekt met een persoonlijk sausje, wanneer je dingen doet vanuit een gevoel van plichtmatigheid en routine of gewoon omdat het moet, dan neem je niet echt vanuit bezieling deel aan het leven. Uiteindelijk draait het allemaal om een stukje persoonlijke betrokkenheid, eigen inbreng en passie. We mogen onszelf niet verloochenen. We moeten ons blijven herinneren wie we zijn.
De aarde pakt niets van ons af, zij geeft ons de ruimte, zij geeft ons een bestaan. Zij geeft ons ook de vrijheid om te groeien en zij bezit veel wijsheid en kracht. Wij zijn deel van de aarde , net als planten, dieren, rotsen en bergen. Door de band, de verbinding met de natuur te herstellen een onszelf als natuurkracht te verankeren in de vorm, worden we weer meer een eenheid.
Met Haumea in het teken Weegschaal zagen we dat we serieus werden geconfronteerd met de verstoorde relatie die wij in het algemeen in de wereld hebben met moederaarde. We doen de natuur en daarmee onszelf onrecht aan. De disbalans en de scheve verhouding werden de afgelopen jaren duidelijk zichtbaar. We gingen zo op in onze routines en op zoek naar het hogere buiten onszelf dat we op een punt zijn gekomen waarop het ego zich van het wezen van de natuur heeft afgekeerd (en met de natuur bedoel ik ook ons natuurlijk creatieve zelf). Wij zijn uit balans geraakt en werden te mentaal georiënteerd, waardoor we vergaten wie we werkelijk zijn. Haumea toont ons (net als overigens alle Plutoïden) datgene wat we zijn verloren en mogen terugvinden.
Veel mensen hoorde de roep van Haumea wel en hebben sindsdien geprobeerd om de relatie met zichzelf te optimaliseren, omdat we door onszelf te verankeren beter in staat zijn ons eigen potentieel te versterken en daarmee ook beter in staat zijn om ons natuurlijke wereld te beschermen.
Wat Haumea in het teken Schorpioen concreet zal laten zien is nog even afwachten. Haumea is nog maar pas in beeld en we moeten de uitwerking van de transit door de tekens nog even gadeslaan. Schorpioen zal de dingen vermoedelijk op scherp zetten. Het teken Schorpioen kan staan voor crisis, confrontatie, blootleggen en de bewustwording van verborgen inhouden. In schorpioen kunnen de dingen die ons niet meer dienen worden gesloopt. Het afgescheiden zijn van de aarde wordt vermoedelijk niet meer met de mantel der liefde bedekt (zoals in het teken Weegschaal nog het geval was). Diplomatisch geharrewar en halve afspraken om de middenweg te behouden paste misschien nog bij Weegschaal, maar vast niet meer bij Schorpioen… Met Haumea de komende 30 jaar in Schorpioen mogen we waarschijnlijk nu echt de weg naar binnen gaan maken. Geen compromissen meer en diplomatische oplossingen. Wij zijn zelf verantwoordelijk voor ons eigen geluk … onze problemen projecteren helpt ons niet verder.
Haumea: Over de angst om te gaan staan. De angst om je plek in te nemen.
Meer weten over Haumea, lees mijn boek: De Pluto-Quest