Nog niet zo heel lang geleden waren er koningen en koninginnen met goddelijke status. Er waren leiders die werden gezien als de goddelijke vertegenwoordiger op aarde. Dit zagen we ook bij de oude Egyptische cultuur en diens Farao’s. Zij werden gezien als de stoffelijke versie van het goddelijke. Iedereen schikte zich (of diende dit te doen) naar zulke leiders, zoals de planeten zich schikken om de zon.
Tegenwoordig zijn we er niet zo heel erg van overtuigd dat leiders goddelijke gezanten zijn. De tijdgeest verandert en als een koning, priester of een of andere autoriteit ons vanaf de hoogte vertelt wat we moeten doen, wordt niet zomaar meer gepikt. De overtuiging dat het ‘goddelijke’ in ons allemaal zit, resoneert beter…
Langzamerhand verandert het systeem waarin we leven, puur omdat de geloofsovertuiging verandert. Toch zijn er ook nog veel mensen die opkijken tegen de zogenaamde goddelijke status van publieksfiguren. Zij konden en kunnen om die reden op grove wijze misbruik maken van hun machtspositie. Momenteel vallen verschillende publieksfiguren echter flink door de mand, want zij die hier slachtoffer van zijn geworden, openen hun ogen en doen steeds vaker hun mond open.
Astrologisch kunnen we de verkondiger van de geloofsovertuiging of levensovertuiging plaatsen bij Jupiter. En de bewaker van die overtuiging, de vormgever ervan en de begrenzer van de overtuiging, kunnen we in betekenis plaatsen bij Saturnus. Beide soorten leiderschap die deze planeten symbolisch vertegenwoordigen, zijn nodig. De een om de idealen in de realiteit van de grond te krijgen (Saturnus) en de ander om ze verder uit te breiden en te verspreiden (Jupiter).
Jupiter en Saturnus kunnen we ook verbinden met het zogenaamde groepsgeweten.
Laten we even verder filosoferen. Er is zoiets als een persoonlijk wezen (het wezen van de persoonlijkheid) die in het gunstigste geval positief wordt opgenomen door het groepswezen: het collectief. Het groepswezen heeft een geweten en deze is gekoppeld aan de normen en waarden die de maatschappij poogt uit te dragen. Dit geweten kijkt niet per se naar persoonlijke en individuele belangen, maar is gekoppeld aan de algemeen geldende levensovertuiging van de samenleving. Het groepsgeweten kan met behulp van aangestelde bewakers (juristen en handhavers bijvoorbeeld) proberen om mensen te blokkeren of te cancelen wanneer men het groepsgeweten niet volgt. Wanneer je er dieper over nadenkt, drijft dit systeem veelal op angst en heeft het allemaal te maken met de overleving van het systeem.
Dit groepsgeweten is veelal een bedacht systeem. Er zijn regels bedacht, wetten bedacht, die worden bewaakt door de grenswachters van het systeem. Dit om de angst voor de aanval op het groepsgeweten van buitenaf, maar ook van binnenuit te beteugelen.
We lijken echter in een tijd gekomen waarin het groepsgeweten op losse schroeven staat. Het groepswezen wankelt en dit komt voor een belangrijk deel omdat de oude geloofsovertuiging: follow the leader en vertrouw hem op zijn mooie blauwe ogen, zijn glans heeft verloren. Autoriteitspersonen worden steeds minder gezien als goddelijke gezanten en dreigen nu sneller van hun voetstuk te vallen als er gebrek is aan transparantie. Wanneer de bedoelingen niet helemaal helder blijken te zijn, kunnen we hem of haar dan wel vertrouwen, is de vraag die in menig hoofd opduikt. Vanuit de onderstroom komen vele vragen steeds meer naar boven, zoals: waar geloven we in? Waar staan we voor als samenleving, als groep? En wie of wat willen als groep eigenlijk (nog) ‘volgen’?
Naast groepswezens (verbonden met de aarde) zijn we echter ook ruimtewezens. We leven immers in de ruimte, het grote-al. De werkelijkheid bezien door de ogen van het ruimtewezen is anders dan die van het groepswezen. Het kijkt vanuit een ander perspectief. Zo is het ruimtewezen zich bewust van meerdere dimensies, van meerdere energievelden buiten de aardse ruimte en tijdbeleving en beschikt daarmee ook over een groter veld van intelligentie. Het groepswezen wordt opgenomen door het ruimtewezen. Zoals het persoonlijke weer wordt opgenomen door de groep.
Waar Jupiter en Saturnus astrologisch verbonden zijn met het groepswezen, zijn Uranus en Neptunus (maar ook Pluto) verbonden met het wezen van de ruimte. Uranus is in staat de autoriteit van Saturnus te overrulen. En Neptunus is in staat de visioenen van Jupiter op te laten lossen. Neptunus toont uiteindelijk de illusie die besloten ligt in de bedachte overtuiging.
En zo kan het gebeuren dat het ruimtelijke wezen, de maatschappij dwingt te veranderen. In mijn beleving is dit, nu in deze tijd en binnen deze ruimte aan het gebeuren. De groep is zoekende naar nieuwe overtuigingen, naar nieuwe idealen, een nieuwe richting. Het groepsgeweten staat onder druk. Daarmee zitten Jupiter en Saturnus (astrologische betekenis) in een groot veranderingsproces.
Dit alles loopt synchroon met de ontdekking van de Plutoïden. En niet te vergeten: de verschuiving van Pluto, van Steenbok naar het teken Waterman.
Dit alles doet ook weer denken aan de Saturnus, Pluto en Jupiter conjuncties in 2020. Het werd in 2020 duidelijk voelbaar dat er ‘iets’ maatschappelijk in beweging kwam. Laat ik dit een shift in het bewustzijn noemen.
Er komen momenteel allerlei verontrustende misstanden en geheimen naar boven. Ik denk hierbij bijvoorbeeld aan de ontwikkelingen die gaande zijn in Hollywood. De oude overtuigingen: mensen met status en autoriteit, bezitten goddelijke kwaliteiten, staan meer dan ooit ter discussie.
Astrologisch is het interessant om hierbij te kijken naar de bewegingen van Eris en Sedna in relatie met Pluto van de afgelopen jaren. Beide (Sedna en Pluto) zijn bezig met een tekenwisseling. Zo staat Sedna nu in de 1e graad Tweelingen…
