Het thema bewustwording is momenteel thema. Dat zie je overal om je heen. De ene doet aan mindfulness, meditatie, de ander maakt lange wandelingen, allemaal om erachter te komen hoe ‘het’ werkt (hoe we onze innerlijke vrede kunnen vinden). De astrologie is voor mij een ingang, een pad in de zoektocht naar zingeving. Het gaat om de ervaring, om de eigen ervaring. Ervaringen delen creëert verbondenheid. Vroeger ging eigenlijk alleen de zieke mens in therapie, momenteel werken veel mensen min of meer aan zichzelf…
In de astrologie kunnen we bijvoorbeeld al veel van de zon en maan leren. In het hele oude India beschouwden ze de zon en maan als ogen van het universum. Wanneer deze zogenaamde zon en de maanogen in ons eigen leven op elkaar zijn afgestemd dan lopen we zeg maar minder snel als een kip zonder kop, zonder op of om te kijken rechtdoor, maar staan we ook nog eens in verbinding met onze omgeving. We zijn dan in contact met de omgeving. Het vrouwelijke is verbonden met het mannelijke (Yang is verbonden met Yin). We mogen oefenen om deze zaken te integreren. Oefenen om het oog van de zon te openen en daarmee het vermogen om gewoon vastbesloten te zijn wie we zijn. Gewoon te gaan dus!
Daarnaast mogen we oefenen om door het oog van het gevoel te kijken. Dit door onszelf maar ook de omgeving met open armen te ontvangen. Aannemen, toelaten, voelen en reageren…
Momenteel is er veel emotie dat onder de oppervlakte een weg naar buiten probeert te vinden. Bestaansrecht zoekt, zou je ook kunnen zeggen. Veel emotie wordt weggestopt, verborgen. Verdriet, woede, pijn, het is er maar mag niet altijd gevoeld worden. De planeten achter de schermen, voorbij Saturnus en daardoor voor het blote oog onzichtbaar zijn sinds de eeuwwisseling ontdekt. Zij hebben astrologisch betrekking op de onzichtbare vibraties. De onderstromen en dus ook op de emoties. Zij symboliseren als het ware de verborgen vibrerende natuurkrachten die onze innerlijke wereld in beweging kan zetten. Daarnaast hebben zij ook de intentie ons innerlijk wakker te schudden, ons op te porren eigenlijk. Want wanneer we lang genoeg in bepaalde cirkels bewegen of lang genoeg dezelfde paden bewandelen, bestaat al snel de neiging tot automatisme. Denk bijvoorbeeld maar even aan het besturen van een auto. Als je iedere dag hetzelfde stuk rijdt dan denk je er niet meer bij na en ben je ook vaak minder alert. Iedere bocht neem je met gemak. Maar er zijn van die momenten waarop we plotseling uit onze vaste beweegpatronen kunnen worden geslingerd omdat er ineens iets op het pad ligt dat er eerder niet lag. Dat zijn van die momenten die alles op zijn kop zetten. Van die momenten die onze kijk op de werkelijkheid, onze ervaring doet veranderen. En dit gaat nu eenmaal vaak gepaard met emoties.
Die momenten zijn net als loten uit de loterij, ze bieden een kans. Dit omdat we juist op dit soort momenten onze magie (onze talenten, originaliteit en vindingrijkheid) kunnen gaan terugvinden. Allemaal beschikken we over het vermogen om onze intuïtie, verbeelding en creativiteit toe te passen en het bestaan te herscheppen.
Het pad lopen van de magiër vraagt echter om een bewuste keuze. Je kunt hier niet onbezonnen aan beginnen. Hij of zij moet bijvoorbeeld het reactiepatroon van het vluchten, bevriezen en vechten achter zich laten en gaan handelen. Een ware Magiër werkt daarbij samen met de natuur. Om dit te kunnen moet hij zich ermee in verbinding stellen.
Ik ben astroloog en kijk naar de beweging in de tijd. Ik geloof dat we in een tijd zijn aangekomen waarin het de bedoeling is dat we de magie terug gaan vinden. Astroloog zijn is het mooiste beroep dat er bestaat. Waarom? Omdat ik daarom weet dat er nieuwe planeten zijn ontdekt, die over dat thema gaan…