Eris staat voor de Griekse mythische godin en veroorzaker van onrust, van twist en tweestrijd. We kunnen haar verbinden met de vechtstrategie ten tijde van een crisissituatie. Al dan niet constructief kunnen we proberen het onrecht dat ons is aangedaan recht te zetten.
Je zoekt naar manieren om de verstikking tegen te gaan. Wanneer je vanuit het ego bewustzijn opereert komt je boodschap niet helder over en vernietig je jezelf. De kunst is om je keelchakra te openen.
*Intentie: Aankijken van de strijd (de tweespalt). Aan het licht brengen van de leugen en het onrecht dat in stand wordt gehouden door het ego. Doorbreken van de ontkenning, de censuur en het herstellen van de harstverbinding en de liefde zodat er opnieuw gekozen kan worden
*Vragen: Voel jij je gehoord en begrepen? Hoe bereik je constructief de ander als deze jouw boodschap niet wil ontvangen? Welke overtuiging zit de innerlijke vrede in de weg? Hoe eerlijk ben je tegen jezelf? Hoe eerlijk ben je tegen de ander? Hoe transparant ben je? Hoe belangrijk is het om te strijden en je gelijk te willen halen? En als je besluit om te vechten, wat is dan de beste strategie?
Twist en tweestrijd
In de mythologie staat dat de komst van Eris als godin van tweestrijd werd gevreesd, dit vanwege de verdeeldheid en de ruzies die zij veroorzaakte. De Trojaanse oorlog is daar een voorbeeld van. Het onheil wat zij meebracht, maakte haar niet geliefd bij de andere goden.
Volgens de mythe begon de Trojaanse oorlog met een ruzie tussen de godinnen Hera, Athene en Aphrodite. Deze ruzie werd aangezwengeld door Eris, uit wraak omdat zij niet was uitgenodigd op het huwelijksfeest van Peleus en Thetis. In de Trojaanse oorlog verdeelden vele helden zich over twee kampen en ook verschillende goden en godinnen lagen elkaar en de strijdende partijen dwars. Tijdens de oorlog brak ook nog eens de pest uit omdat de Griekse held (Agamemnon) de god Apollo tegen zich kreeg omdat hij een dochter van een priester tot slaaf had gemaakt. Kortom de hele oorlog was een langdurige aaneenschakeling van kommer en kwel.
Noem het toeval of niet, sinds de dwergplaneet Eris in 2005 werd ontdekt, lijkt er openlijk steeds meer op de spits te worden gedreven. Met de ontdekking van Eris lijkt er een zaadje gepland, een tegenkracht in wording en moeten we ons gaan beraden over hoe het anders moet.
De meningen tussen mensen, binnen gemeenschappen veroorzaken splijting en overal ontstaan er strijdtonelen. De verdeeldheid tussen mensen veroorzaakt momenteel in de maatschappij veel strijd. Opmerkelijk is dat Eris in een vierkant aspect met Pluto kwam te staan in het voorjaar van 2019 (Dit vierkant aspect tussen Eris en Pluto bleef een hele tijd actief) en het is mijn indruk dat het aspect met Pluto, de energie van Eris als het ware heeft geactiveerd. Alsof Eris vanaf dat moment echt goed tot bewustzijn kon komen.
De vraag die we bij Eris kunnen stellen is: hoe maak je je punt duidelijk, je onvrede kenbaar, je boosheid zichtbaar als het onrecht zijn tol begint te eisen? Hoe doe je dat? Hoe transformeer je woekerende onvrede? Hoe komen maatschappelijke, wetenschappelijke, spirituele en religieuze tegenstellingen weer tot elkaar? Kortom hoe pak je onrecht aan, zonder als een wildeman (de Mars/Ares manier) om je heen te slaan?
Keer op keer raken we verstrikt in groteske bewegingen van onenigheid. Door te strijden vanuit het motief anderen te overheersen vanuit een gevoel van superioriteit, waarbij de sterksten de zwakkeren proberen te onderwerpen en onder dwang een stelling te laten innemen, volgen we de weg van Ares (Mars) en die van de Trojaanse oorlog. Deze strijd kennen we en is al eeuwen aan de gang. Echt verder heeft het de mensheid niet gebracht, de uitkomst blijft keer op keer hetzelfde: er zijn geen winnaars enkel verliezers.
Eris houdt ons een spiegel voor en wil de absurditeit van de strijd die uit materialistisch oogpunt gestreden wordt blootleggen. Hoever willen wij gaan? Juist in een tijd waar de nood hoog is, zal het antwoord op deze vraag hopelijk tot een doorbraak leiden.
_____________________________________________________________________________
Eris de ongenode gast
De grootste frustratie van Eris is dat zij (in de mythe die verhaalt over het ontstaan van de Trojaanse oorlog) niet wordt uitgenodigd op het ‘feest’ (bruiloft van Peleus en Thetis). Dit feest kunnen we breed opvatten. Het gaat over het leven binnen een cultuur, het gaat over meedoen met de maatschappij, het gaat over: integratie…
Eris gaat over de lastige, niet aangepaste buitenstaander en over het thema: buiten de maatschappij staan.
Eris staat voor hem of haar die buitenspel wordt gezet, als een verliezer wordt weggezet. Eris gaat over de enorme frustratie omdat de buitenwereld je het gevoel geeft boosaardig en incompetent te zijn. Je moet opboksen of je voelt je niet opgewassen tegen de druk van de buitenwereld die jou het gevoel kan geven dat je niet welkom bent.
De natuurlijke behoefte om mee te praten, om uitdrukking te geven aan een mening, deel te nemen aan de discussie, een stempel te drukken op de leefomstandigheden stuit op weerstand. Soms gebeurt dit buitensluiten openlijk en soms gebeurt dit verdekt en onder het mom van onderbouwende argumenten en goede excuses.
Het verlangen om mee te mogen doen, wordt tevens overschaduwd door het gevoel een mislukkeling te zijn. Een ergernis te zijn voor anderen, een lastpost.
Soms zijn er omstandigheid in het leven waarvoor we niet zijn uitgenodigd. En soms mag je misschien wel meedoen, maar net niet helemaal. Het mag misschien maar half en misschien alleen als je er zelf veel moeite voor doet. Je mag dan bij wijs van spreken je grote teen binnen de deur steken of vanuit de tuin het feest van een afstand gadeslaan. Maar voor jou geen trompetgeschal en warm welkom zoals de andere genodigden.
Eris probeert zich mogelijk tegen beter weten in, een weg te banen tussen al die zogenaamd feestvierende mensen. Mensen die zo bezig zijn met hun eigen ‘toilet’ en het bemachtigen van een groot stuk taart, dat ze niet eens doorhebben dat ze een ander tekort doen met een enkele overgebleven kruimel.
Eris kan niet anders dan zich onverbiddelijk, dwars en nukkig tegen dit onrecht verzetten… En al die anderen? Die voelen zich ongemakkelijk, want waar draait het op uit? Twist en tweestrijd?