Van alle Griekse goden was Zeus toch wel de machtigste. Hij was de god van de donder die de wetten handhaafde en straffen uitdeelde aan de overtreders. Met zijn echtgenote Hera (die tevens ook zijn zus was) kreeg hij verschillende kinderen, te weten: Eileithyia, Hebe, Hephaistos, Ares en ook Eris.
Hera was een mooie en trotse vrouw. Hoewel zij als godin van het huwelijk werd vereerd, stond haar relatie in het teken van strijd. Haar echtgenoot confronteerde haar voortdurend met zijn overspelige karakter en jaloezie vergiftigde haar gemoed. Hera was een pittige dame die op haar beurt weer pittige kinderen baarde. Vaak zien we bepaalde eigenschappen van onszelf terug in onze kinderen. Zo gold dit ook voor Hera. Eileithyia, Hebe, Hephaistos, Ares en Eris, zij zijn allen ieder op hun eigen manier verbonden met de orde die telkens opnieuw uiteenvalt en transformeert tot chaos. Hoewel de één zich misschien wat strijdlustiger toonde dan de ander, erfden ze allemaal een karaktertrek die we kunnen verbinden met het thema strijd en hun mythische leven stond dan ook in het teken van de angst voor een aanval van een vijand.
Hera’s vijand was het huwelijk en de liefde en het telkens terugkerende thema van ontrouw. Het voedde haar pijn en zette aan tot een aanval op de vijand.
Zoals alle mythes een boodschap uitdragen, zo draagt ook Hera’s familiethema wijsheid uit. En dat is: pas als de angsten van mensen tot bedaren kan worden gebracht, kan men de eigen conditioneringen onder ogen zien. En zien dat het leven zichzelf continue vernieuwt. Wanneer we dat in de gaten hebben, zal niet de liefde door destructie uit angst voor de chaos, maar de conditionering uiteen vallen.
Uiteindelijk wordt de ellende telkens door onze geest opgeroepen. En de enige weg om de vijand te overwinnen is het aankijken van onze eigen angst voor de allesverwoestende aanval op de liefde.
Als godin van de tweedracht werd Eris door menigeen gevreesd vanwege de wanorde en chaos die zij veroorzaakte. Zij zou regelmatig samen met haar broer (Ares = Mars) op oorlogspad zijn geweest. En net als Ares was zij niet bang om ravage aan te richten. Zelfbeheersing en rationaliteit waren niet zijn sterkste punten. Zijn onbeheerste strijdlustige manier van optreden werd door de goden dan ook niet zeer gewaardeerd. Ditzelfde gold ook voor zijn zus Eris. Eris werd als een indringende ruziezoekende lastpost gezien. Een onruststoker die erom bekendstond onenigheid en verdeeldheid te zaaien. Als ze het ergens niet mee eens was, ging zij de confrontatie niet uit de weg. Zo werd de Trojaanse oorlog bijvoorbeeld door haar toedoen in gang gezet.
De strijd van Hera tegen de vernietiging en de dood van de liefde werd dus doorgegeven aan haar kinderen. Er zijn echter verschillenden wapens die tot destructie kunnen leiden. Voor Zeus was dit bijvoorbeeld overheersing (autoritair optreden). Zijn zoon Ares zette daarentegen fysieke gewelddadigheid (oorlogsvoering) in als wapen tegen de uiterlijke vijand en het wapen van Eris zouden we in het kort kunnen omschrijven als verbale assertiviteit of het zoeken van ruzie.
En terwijl het houden van afstand in de wet wordt vastgelegd en de discussie over mondkapjes, ventilatiesystemen, groepsvorming en de angst voor chaos vanwege de naderende dood van de liefde (thema Hera) hoogtij viert, verenigen broer en zus hun krachten.