Vaak wordt gezegd dat Venus in de astrologische en mythische betekenis staat voor harmonie en evenwicht. Vanuit Venus perspectief is dat zeker het geval. Maar bezien vanuit het grotere plaatje is zij ook de schepper van dualiteit en veroorzaakt ze splitsing en splijting. Ze strooit ons zand in de ogen… Laat mij dat uitleggen:
Bij Venus gaat het erom je liefde ergens op te richten. Op persoonlijke wijze invulling geven, vormgeven aan liefde. Bijvoorbeeld vormgeven aan Venus in Schorpioen in het vijfde huis of aan Venus in Tweelingen in het tweede huis. De stand van Venus in de horoscoop laat ons zien waar onze persoonlijke voorkeur ligt. Ze toont ons wat wij het mooiste vinden, waar zeg maar ons oog op valt. Venus kiest ervoor om het mooie, het schone en het lichte te ontvangen en daar aandacht aan te geven. Alles wat buiten de persoonlijke voorkeur valt, valt af. Dat laat ze liever buiten beschouwing. Het is dus een kwestie van smaak. Met Venus vraagt je je dus dingen af als: Wat is mijn smaak? Wat vind ik mooi? Maar ook: wat siert mij? Waar geniet ik van? Wat maakt mij mooi en aantrekkelijk? Wat past mij het best (welke vorm)?
Door vervolgens (vaak onbedoeld) het niet smaakvolle af te wijzen ontstaat er dualiteit, ontstaat er het contrast en de afscheiding.
Tegenover het kiezen vanuit smaak, staat echter de liefde voor het contrasterende. Het is de liefde die de dualiteit opheft en het afgewezene, zeg het smaakloze in zich weet op te nemen. Dit is geheel anders dan Venus, die juist wankel dreigt te worden wanneer haar liefde niet voldoet aan de eisen die zij er persoonlijk aan stelt. Venus ervaart instabiliteit en contrast wanneer ze wordt geconfronteerd met iets dat niet beantwoord aan haar liefde. Iets dat op die manier geen liefde kent, zal alleen de liefde kunnen leren kennen wanneer deze via de onpersoonlijke weg, dus voorbij de persoonlijke smaakkwestie, toch tot stand kan komen.
Deze transpersoonlijke liefde kunnen we niet ‘halen’ bij Venus. Venus hoort bij de aarde. Deze liefde kunnen we wel vinden (halen) bij de mythische Persephone, je weet wel van die mythe over het meisje dat door Hades (Pluto) naar de onderwereld werd ontvoerd, waarna alles op de aarde verdorde. Dit omdat haar intens verdrietige moeder Demeter, de aarde in een winters tapijt deed veranderen.
De naam Persephone betekent verwoester, maar dat brengt ons op een dwaalspoor. Want zij beantwoordt de liefde die Venus niet kan beantwoorden. Zij is vergevend, zuiverend en helend. Zij verwoest de liefde niet, maar zij verwoest de dualiteit die juist door Venus in stand wordt gehouden …