Astronomische ontwikkelingen en de tijdsgeest gaan altijd hand in hand. Onlangs zijn er nieuwe kosmische planeet-energieën ontdekt in het bestaansgebied van Pluto en de ontdekking van deze planeetjes sluit dan ook aan bij de huidige verandering met betrekking tot het collectief bewustzijn.
De ontdekking van deze zogenaamde ‘Trans-Neptunische Objecten’ deed (aan het eind van de vorige eeuw en aan het begin van deze eeuw) een hoop stof opwaaien. De Internationale Astronomische Unie stelde daarom een definitie vast die het verschil tussen planeten en de Pluto-achtige dwergplaneten moest omschrijven. Dit had gevolgen voor Pluto. Hij werd gedegradeerd tot dwergplaneet. Alle dwergplaneten die in een baan buiten die van Neptunus draaien, gaf de IAU de naam Plutoïden.
Voor astrologen ontstond er een nieuwe uitdaging! Er kwamen allerlei nieuwe hemellichamen in beeld. Hoewel velen naar alle waarschijnlijkheid een dwergplaneet zijn, werden zij toch (nog) niet allemaal officieel erkend. (Zie hier het thema erkenning krijgen op symbolische wijze doorklinken!) Zo zijn Pluto, Eris, Haumea en Makemake erkend als dwergplaneet maar anderen zoals Varuna, Ixion, Quaoar en Orcus staan te boek als kandidaat dwergplaneet. En tja, wat doe je dan als astroloog die in het kader van een boek graag een naam wil geven aan deze nieuwe groep? Wat is de ‘juiste’ benaming? Voordat ik mijn boek uitgaf heb ik hier lang over nagedacht en verschillende namen overwogen, zoals:
Nieuwe planeten, ook al zijn ze kleiner dan de algemeen bekende planeten en zijn ze dus eigenlijk planeetjes (dwergplaneten). Daarbij zijn ze eigenlijk niet nieuw (ze zijn eerder onbewust) en volgens astronomen zijn ze geen planeet, maar dwergplaneet (erkent of kandidaat-dwergplaneet).
Dwergplaneten, deze naam geeft dezelfde verwarring als de naam Plutoïden, omdat niet alle objecten genoemd in mijn boek officieel erkend zijn als dwergplaneet.
Trans Neptunische objecten, dit is een verzamelnaam en ik vond het voor mijn boek een wat zakelijke omschrijving voor een te grote groep.
IJsdwergen, een veelgehoorde bijnaam voor deze groep. Deze naam was mogelijk een goede optie.
Plutino’s, dit is echter een benaming voor een specifieke groep hemellichamen in de Kuipergordel. Niet alle kandidaat-dwergplaneten die ik in mijn boek beschrijf zijn Plutino’s, maar sommige zijn bijvoorbeeld Cubewano’s of Scattered disk objects.
Plutoïden, dit zijn alle dwergplaneten die zoals Pluto in een baan buiten die van Neptunus draaien. Niet alle in mijn boek genoemd zijn echter erkend als dwergplaneet en dus ook niet als Plutoïde, maar is het waarschijnlijk wel!
Uiteindelijk heb ik besloten om de planeetjes voor de duidelijkheid gewoon Plutoïden te noemen. Het is immers zo dat de genoemde planeetjes tot het genootschap van Pluto gerekend kunnen worden en dat wij ze ook op soortgelijke wijze astrologisch kunnen duiden. Tevens is het mijn ondervinding dat zij wijsheid uitdrukken en allen op dezelfde transformerende krachten als Pluto drijven. Deze groep rondom Pluto associeer ik wel eens met wijze oude meesters, dit omdat zij uitdrukking geven aan de ziel die verbonden is met het hoger bewustzijn. Uiteindelijk gaat het volgens mij niet om de naam, maar om het wezen, om de schoonheid en de kracht die schuilt achter de naam. Ik haal in dit kader de volgende tekst van William Shakespeare aan:
“Wat stelt een naam voor? Een roos zou met een andere naam net zo zoet geuren.”
Uit: Romeo en Julia
*Zie ook onderstaande link van astronoom Mike Brown http://web.gps.caltech.edu/~mbrown/dps.html
Het verlaten van het zonnestelsel
Het is al een tijdje aan de gang: gordijnen worden opengetrokken en bewaarde geheimen worden ontmaskerd. Er lijkt de afgelopen 30 jaar een collectieve behoefte te zijn ontstaan om de eerder besloten (of voor de ander verborgen gehouden) binnenwereld in de buitenwereld te openbaren. Steeds minder mensen gaan de confrontatie met hun angstbeelden uit de weg en de verontwaardiging over de afbraak van de natuur, de inbreuk op vrijheid van meningsuiting, de vernietiging van onze cultuur, het ondermijnen van de gelijkwaardigheid, de teloorgang van de ethiek en over al dit soort zaken en meer, groeit. Veel mensen zijn op zoek naar echte zingeving, naar diepgang en gemeenschapszin. Gedurende de tijd zijn we, ook al zou je het misschien soms niet zeggen, een stukje wijzer geworden. Zo beginnen veel mensen zich steeds meer te realiseren dat de versluierde kijk op de werkelijkheid en het gebrek aan vertrouwen in onze creativiteit mag veranderen. Steeds meer mensen beginnen om zich heen te kijken en zich allerlei dingen af te vragen en diepere vragen over het leven te stellen.
Deze tendens tot openbaring en verruiming van het bewustzijn past ook bij het reizen door de ruimte en het verlaten van het zonnestelsel. De Plutoïden bevinden zich namelijk in de ruimte op rand van onze vertrouwde werkelijkheid. Tenminste de werkelijkheid zoals wij die kenden. Dit reizen door de ruimte geeft nieuwe kansen en inzicht op wetenschappelijk vlak, maar dat niet alleen, het zet ook in het collectieve bewustzijn iets in beweging. Wanneer we de het zonnestelsel verlaten, dan verlaten we namelijk het patroon van planeten en hemellichamen die om de zon heen circuleren. We verlaten het systeem en het gebied waar wij als mens bekend mee zijn.
Hoewel de Plutoïden op de vibratie van Pluto lijken is hun ‘trilling’ (hun aanwezigheid) nieuw. Ook de namen die aan hen zijn gegeven zijn, zijn nieuw (de meeste van ons hadden bijvoorbeeld nog nooit van Makemake of Quaoar gehoord). Deze planeetjes zijn dus nieuwkomers, of in ieder geval voor ons zijn het nieuwkomers want ze waren er natuurlijk wel al, alleen we hadden ze nog niet gevonden. Nu is het aan ons om deze nieuwe ervaring in onze beleving te integreren.
De astrologie geeft ons een soort landkaart in handen en al is het misschien alleen maar voor het idee, het geeft wat grip op de wereld van ruimte en tijd waar wij ons in bevinden. Wanneer ik om mij heen kijk zie ik een wereld in verwarring. Hoewel dit niet altijd fijn voelt is het volgens mij zo dat hoe meer verwarring er is, hoe meer mensen op zoek zullen gaan naar antwoorden om dit alles te ontstijgen is mij idee. En dat is positief!
We leven in een wereld waarbij oorzaak en gevolg een natuurlijke wetmatigheid is. We kunnen onszelf de vraag stellen: “als verwarring het gevolg is, wat was dan de oorzaak?” Door stil te staan bij de gevolgen kunnen we mogelijk oorzaken blootleggen in ons persoonlijk leven, maar ook op grotere schaal en zo onze verwarring stukje bij beetje wegnemen.
Wie weet zeggen we later wel over de aanloop naar deze tijd zoiets als: het was het begin van het tijdperk van ‘exposure’. Als astroloog zeg ik daarbij dat Pluto als mythische god van de onderwereld en de grenswachter van de interstellaire ruimte op symbolische manier hier een belangrijke rol in speelt. Maar hij staat niet alleen, hij heeft voor zijn missie ‘vrienden’ meegenomen. Vrienden die nu in het daglicht treden: de Plutoïden.
De macht van vertrouwen
De Plutoïden spiegelen ons een keuze voor en maken ons bewust van de macht die wij hebben om ons leven vol vertrouwen in eigen hand te nemen. Als het lukt om onze ware aard te bekrachtigen, zetten we als het ware innerlijk het ‘licht’ aan. Het is mijn ondervinding dat de Plutoïden op eigenschappen wijzen die wij bezitten, maar waar een taboe op kan rusten. Er zijn zeg maar aspecten die deel uitmaken van ons wezen die worden gewantrouwd.
Wat is het dat we van onszelf wantrouwen? Welk aspect wordt afgewezen en welke gevoelens spelen hierbij een rol? Hieronder een overzicht van de verschillende bespiegelingen die de Plutoïden ons voorhouden. Dit met betrekking tot het wantrouwen van de immense krachten die zich in ieder van ons bevinden:
*Pluto gaat over het wantrouwen van de enorme (levens)kracht die wij bezitten. Pluto gaat over angst die voortkomt uit een oordeelvellend ego, die deze levenskracht afwijst en vernietigt.
*Eris gaat over het wantrouwen van de boodschap die wij bezitten. Eris gaat over frustrerende boosheid die voortkomt uit een oordeelvellende ego dat het oprecht spreken (uitdragen van je waarheid) afwijst.
*Makemake gaat over het wantrouwen van de mogelijkheden (reikwijdte met betrekking tot onze oplossende vermogens) die wij bezitten (om uitzichtloze omstandigheden te ontstijgen). Makemake gaat over pessimisme die voortkomt uit een oordeelvellend ego dat positief denken afwijst. Er is daardoor geen vertrouwen in het wonder van een positieve uitkomst.
*Haumea gaat over het wantrouwen van de magie (magische krachten) die wij bezitten om het leven richting te geven (te sturen). Haumea gaat over gevoeld verraad die voortkomt uit een oordeelvellend ego dat manipulatie (het zelfbeschikkend zijn) afwijst.
*Quaoar gaat over het gebrek aan vertrouwen in de creativiteit die wij bezitten (om dromen te verwezenlijken en nieuwe werelden te scheppen). Quaoar gaat over de depressie die voortkomt uit een oordeelvellend ego dat het tot leven blazen van een nieuwe werkelijkheid afwijst.
*Orcus gaat over het wantrouwen van de gaven (innerlijke rijkdom) die wij bezitten. Orcus gaat over een diep gevoel van minderwaardigheid (kleinering en gekrenktheid) dat voortkomt uit een oordeelvellend en trots ego dat ware rijkdom en talent afwijst.
*Sedna gaat over het wantrouwen van de schoonheid (de veelzijdige uiterlijke verschijningsvormen) die wij bezitten. Sedna gaat over het immense verdriet en het gevoel van schuld die voortkomt uit een oordeelvellend ego dat zuiverheid afwijst.
*Huya gaat over het wantrouwen van de onbegrensde vrijheid die wij bezitten (het wantrouwen in het altijd in beweging zijnde, richtingloze, vormloze zelf). Huya gaat over een gevoel van controle en dwang voortkomend uit een oordeelvellend en veeleisend ego dat vrijheid afwijst (vanuit de behoefte het natuurlijke vast te omlijnen).
*Ixion gaat over het wantrouwen van liefde die wij bezitten. Ixion gaat over een gevoel van afhankelijkheid voortkomend uit een oordeelvellend en afwerend ego dat de liefde (in zichzelf) afwijst
*Varuna gaat over het wantrouwen van innerlijke wijsheid (het innerlijk wetend zelf). Varuna gaat over de zogenaamde ‘blinde vlek’, gaat over het doof, blind en stom zijn. Varuna gaat over mentale standvastigheid, geslotenheid en neerbuigendheid die voortkomen uit een oordeelvellend ego dat zelfkennis buitensluit en hogere wijsheid afweert.