Soms zijn we zo met het gekwetste in onszelf bezig dat er geen aandacht is voor de Oude Wijze. De Oude bezit kracht, weet veel en heeft veel gezien. Vele levens hebben hem (ik zeg hem, maar de oude kent geen geslacht) gerijpt en hebben zijn wijsheid doen groeien. Hij weet, hij bezit kennis over het leven en heeft vele vlieguren gemaakt. Tegelijkertijd is hij vrij. De behoefte aan controle en manipulatie voorbij. Hij is zijn tijd vooruit. Kortom, de Oude is als een grote sterke rots die tot in de hemel reikt.
Vroeger vereerden men de voorouders, maar in onze cultuur zijn we gewend geraakt om de ouderdom en de ouderen te koppelen aan zwakte. We stoppen de Oude veelal weg en weren ze uit de maatschappij in plaats van dat we ons door hen laten leiden . Het verleden wordt afgedankt. Dit zie je terug in hoe wij omgaan met onze geschiedenis, met bejaarden, met oude culturen, met oude (zogenaamd primitieve) volken, met voorouders, met oude kennis over kruiden, met de oude kijk op gezondheid, met grijze haren en rimpels.
De persoonlijkheid acht zichzelf superieur en plaats zichzelf moeiteloos boven het oude. We weten het allemaal beter, we denken slimmer te zijn, we denken oude wijsheid te evenaren. De oude krijgt de moderne mens op bezoek zonder werkelijk gezien te worden.
Deze mentaliteit (het weren van de Ouden) heeft een prijs. Wanneer we het niet de ruimte geven, niet eren, niet waarderen, dan wordt wijsheid verwaarloosd. Wijsheid kan dan geen groteske vormen aannemen.
We vinden de Oude in de kracht van de stilte. Laten we zo wijs zijn om de stilte te betreden en de Oude Wijze uit te nodigen terug te keren.
Resoneert met thema: Varuna
Hij die Weet.
© saskia van vliet – sterrentaal