Toen Pluto werd ontdekt in 1930 stond hij in het teken Kreeft. Dit teken roept bij mij een beeld op van een moeder en een baby in een draagzak. Dat Pluto werd ontdekt in het teken Kreeft zie ik als een aanwijzing of misschien is het wel meer een aanmoediging om te begrijpen dat de windrichting verandert. De tijd is aangebroken om liefde te blazen in het vrouwelijke principe. Dit is overigens ook iets waar de oude wijze natuurvolken, die veel bewaarde kennis hebben over dit alles, ons op wijzen. De energie verschuift. Pluto in het teken Kreeft in zijn ontdekkingshoroscoop, geeft voor mij aan dat het, ook al behoor ik tot de generatie van Pluto in het teken Maagd, voor iedereen in de basis gaat over de terugkeer van de liefde voor de oermoeder. Er vind een verschuiving plaats in energie met betrekking tot de as Steenbok, het vaderprincipe, en Kreeft, het moederprincipe.
Voor mij gaat het teken Kreeft over het gevoel gedragen te worden. Dit gevoel gaat samen met geborgenheid, veiligheid. Het gevoel dat het oké is om je neer te geven en te ontspannen in de warme omhelzing van thuis. We mogen terug naar de basis. En Pluto in Kreeft zegt bijvoorbeeld dat het oké is om je eigen plek in te nemen op de aardse bodem. Als alles maar vanuit compassie, mededogen en zorgzaamheid gebeurt. Met het weten waar je vandaan komt in je achterhoofd. De eerbied voor het vrouwelijke en het samenleven in eenheid met de natuur die ons draagt en voedt is belangrijk. Te lang hebben we daar minachtend over gedaan. Het mannelijke principe werd te dominant, te overheersend. Wanneer we het nieuws volgen lopen we in onze dagelijkse realiteit voortdurend tegen deze onbalans aan. De pijn (Sedna) wordt zichtbaar en de strijd feller (Eris). De pijn, veroorzaakt door het niet voldoende erkennen van de waarde van het vrouwelijke, door zowel onbewuste mannen als vrouwen, wordt almaar tastbaarder. Ik voel het en ik zie het om mij heen… ik voel het zelfs letterlijk in mijn lijf. Ik ben hard aan het werk om mezelf te vernieuwen, pijn te verwerken en mezelf in een ander licht te gaan zien. Ik ben benieuwd of meer vrouwen en mannen dit ook zo ervaren?
Als je beseft hoe groots de veranderingen zijn die zijn ingezet, dan word je als vanzelf even stil…
“Met ‘l’homme’ in de Déclaration des droits de l’homme et du citoyen, wordt in de praktijk niet ‘mens’ bedoeld, maar ‘man’. Feitelijk staat er: de verklaring van de Rechten van de Man en de burger.
De heren die deze verklaring omwerkten tot de eerste Franse grondwet bleken daarin namelijk wel de ongelijkheid tussen adel en burgerij te hebben geslecht, maar niet tussen man en vrouw.”Uit: De omwenteling of de eeuw van de vrouw. Van Suzanne Jansen
Toen Pluto werd ontdekt in 1930 heerste er een economische crisis. De verzorgingsstaat was nog niet uitgevonden en de heersende overtuiging was dat de werkvloer toebehoorde aan de man. Pluto wijst op grootsheid. Grootsheid dat echter in de schaduw is gezet en waar we weer licht op mogen laten schijnen.
In het kader van de lezing van de ASAS-dag herlees ik de boeken van Drunvalo Melchidek. Hij brengt mij naar de ruimte in mijn hart en met ‘hulp’ van Haumea, moeder aarde, ga ik nog dieper, nog verder het bewustzijn in en kom ik daarmee ook nog dichter bij de pijn. Het is pijn die ik herken en waarvan ik tot voor kort had gedacht dat het persoonlijk was. Nu begrijp ik, ik verkeerde in verwarring. Alle vrouwen dragen ergens diep van binnen de pijn van afwijzing, van het niet gedragen worden, in hun binnenste. Het is na al die eeuwen onderwaardering en minachtig (ik kan het niet mooier maken dan het is) zo ontzettend gewoon geworden, dat we het niet eens meer herkennen.
Ooit werd vrouwelijke geëerd op plekken in de natuur. Voorouder verering en het eerbiedigen van de oermoeder en overigens ook de oervader was in het verleden heel gewoon. Tegenwoordig zijn de rituelen en de ideeën erachter veelal vergeten. Een aantal jaren geleden schreef ik na het bezoek aan zo’n oude plek in Duitsland, die de Grootmoeder wordt genoemd, de volgende woorden op:
Het grote verdriet van vrouwen:
“De man die vindt dat hij de leiding heeft “
Leidinggeven is niet mannelijk of vrouwelijk.
Ook de man mag zich laten leiden door het vrouwelijke.
Zijn weerstand hiertegen mag worden geofferd.
De balans is zoek, waardoor de ‘wilde vrouw’ in opstand komt.
Wat zij nodig heeft: aanmoediging en een warme omhelzing
-De Grootmoeder –