De planeten Mercurius, Venus, Mars, Jupiter, en Saturnus,liggen dichtbij de aarde en dus binnen de volgorde van het astrologische duidingssysteem dicht bij onszelf. Het is het gebied dat betrekking heeft op het aardse bewustzijn. Zij hebben betrekking op ons persoonlijk bewustzijn.
De planeten Neptunus, Uranus en Pluto staan in dat opzicht verder van de aarde vandaan, zij zijn minder zichtbaar en ook minder persoonlijk van aard. Zij vertegenwoordigen in mijn ogen het collectieve verlangen om de hemel op aarde te brengen.
Wanneer je echter goed kijkt (of invoelt), kun je opmerken dat binnen de drie transsaturnale krachten, Neptunus en Uranus een aparte twee-eenheid vormen. Ze symboliseren als het ware een brug tussen het aardse en hemelse. Anders dan de dwergplaneet Pluto, staan zij bijvoorbeeld als planeet niet in de kuipergordel. Waar we Uranus en Neptunus symbolisch zouden kunnen verbinden met een brug, staat Pluto eigenlijk al aan de overkant. Pluto staat als dwergplaneet verder weg en in een andere dimensie (de kuipergordel), waar hij naar mijn gevoel symbool staat voor poortwachter.
De werking van Neptunus en Uranus in de persoonlijke horoscoop wordt overigens vaak wat sneller begrepen en opgepikt dan de werking van Pluto. Deze laatste staat letterlijk en figuurlijk wat verder van ons af en is daarmee wat minder tastbaar.
In een eerder artikel schreef ik het al, in de schepping zijn er twee oerbewegingen: de ingaande en uitgaande beweging. De ingaande beweging is de beweging naar eenheid, waarbij we de verbondenheid met anderen ervaren, samen één kunnen zijn. De uitgaande beweging is de beweging naar afsplitsing, waarbij we onze onafhankelijkheid en individualiteit kunnen ervaren en ‘eigen’ kunnen zijn. De ingaande beweging kunnen we verbinden met Yin, de uitgaande beweging met Yang.
Deze twee bovenstaande energieën werken astrologisch op persoonlijk niveau door in de planeten Mars (archetype mannelijk) en Venus (archetype vrouwelijk). Op collectief niveau resoneren ze met Neptunus en Uranus. Hieronder een korte beschrijving van beide planeten:
Neptunus verlangt naar gevoelsmatige eenwording, integratie en totale overgave om de volmaaktheid te kunnen ervaren. Neptunus verlangt naar samensmelten en totale acceptatie van de orde (samenhang, de organisatie en het verloop) van alles wat is. Hij bezit het verlangen zichzelf te verliezen in een onpersoonlijk bewustzijn (buiten de grenzen van het ‘ik’ te zijn). Neptunus staat voor de collectieve drijfveer om het individuele op te geven (opoffering) en op te gaan in het universele.
Uranus verlangt naar diversiteit in de schepping, naar totale onafhankelijkheid en individuele vrijheid om de volmaaktheid te kunnen ervaren. Uranus draagt de impuls van vooruitgang in zich, hij draagt de impuls van de uitbraak (breekt zich uit het kosmische ei). Uranus staat voor de collectieve drijfveer om de eenheid en het onpersoonlijke op te geven om met kracht en snelheid de grenzen van het ‘kosmische’ heen te breken, om op die manier zelf-scheppend en autonoom te kunnen zijn.
Vanwege die uitgaande, losbrekende beweging, bestempelen we de kracht van Uranus (alle planeten zijn krachten) ook wel als dwars, tegendraads en opstandig. Uranus keert zich gevoelsmatig tegen de gevestigde orde, hij verlaat de eenheid (hij breekt uit het ei), omdat hij hierin de beperking ervaart. Deze plotselinge uranische kracht raakt Neptunus. Het emotioneert hem diep (er ontstaat een gevoel van verlatenheid, verlorenheid, afwijzing en verwarring) en hij ervaart uranische krachten gemakkelijk als een dynamische tegenreactie op de bestaande orde. Neptunus is immers de impuls die streeft naar het ‘oplossen in’ (of berusting in) dat wat is, terwijl Uranus de impuls vertegenwoordigt van de verandering, de ontwikkeling van dat wat is.
Beide impulsen hebben echter wel het gemeenschappelijk verlangen, namelijk: de hemel op aarde brengen. Het standpunt dat Neptunus daarbij inneemt is alleen tegengesteld dan die van Uranus. Zo vindt Neptunus: Ieder heeft een plek binnen de natuurlijke orde. Binnen het grotere geheel, zijn wij samen één. Accepteer en vertrouw dat het goed is: de wereld is volmaakt. Het standpunt dat Uranus daarbij inneemt is: de wereld dient in beweging te zijn, verandering is de voorwaarde om vooruitgang (het hogere) op aarde tot stand te kunnen brengen. Binnen de kosmische orde hoort geen ongelijkheid te heersen
Op aarde hebben wij mensen te maken met de collectieve worsteling om zowel de ingaande als uitgaande beweging met elkaar te laten samenwerken. Wanneer dit echter niet lukt kunnen beide krachten wel proberen om de ’tegenpartij’ te overrulen. Iets wat echter onmogelijk zal blijken te zijn. Het leed dat voortkomt uit de zogenaamde verlatingsangst van Neptunus en de bindingsproblemen van Uranus aan de andere kant, kan zich scherp aftekenen en groteske vormen aannemen. De oplossing van dit kosmische gevecht, ligt in samenwerking en niet in verwijdering. De krachten van Neptunus en Uranus samengevoegd tot één kracht leidt tot:
“Berusting in (overgave aan) het zijn (Neptunus) terwijl je in wording bent (Uranus)“
&
“Versmelting met de ander, doorvoelen van de energieën van de ander, oppikken van emoties (Neptunus) terwijl je bij jezelf blijft , begrensd en krachtig je eigen pad blijft volgen (Uranus)“
Bovenstaande zien we ook terug in de geschiedenis van de mens. In het verleden leefden de mensen binnen de beslotenheid van veilige, vreedzame gemeenschappen en clans. De mens had een holistisch wereldbeeld en leefde in harmonie met medemensen en de natuur. Op een bepaald moment ontstond er echter een kritieke toestand en om één of andere reden begon men zich af te zetten tegen de veilige, betrouwbare ‘bubbel’ van stamverbanden. Zo kwam er een eind aan deze zogenaamde heilige ‘yin’ tijd waarin de oermoeder centraal stond. De oude, vertrouwde orde en het ‘geloof’ in het leven in gemeenschapszin brokkelde langzamerhand af. Het ‘ik’ werd wakker gemaakt en de oermoeder moest plaats maken voor de hemelse oervader. Er ontstond een verschuiving in het denken en het besef een zelfstandig individu te zijn trad op de voorgrond. Iets dat gepaard ging met competitie en machtsstrijd. Momenteel beginnen we weer terug te verlangen naar de samenhang, de eenheid en de verbinding. Dit keer zullen we echter op zoek moeten gaan naar de verbinding tussen de twee collectieve drijfveren gesymboliseerd door Neptunus en Uranus, omdat het één niet zonder het andere kan.