Axis Mundi

Vraag het aan kleine kinderen en zij zullen beamen dat de sfeer in de nacht anders voelt dan die van de dag. In de dag lijkt alles lekker overzichtelijk en meer concreet. Je staat op, je volgt je routine, hebt contact met anderen en je bent meer mentaal gericht. Zodra het donker wordt dan verandert dat. De routine van de dag gaat over in de loslaat sfeer van de nacht. We kunnen ons mentale, stoffelijke programma loslaten en ontspannen. Het eerste wat een jong kind dan tegenkomt is zichzelf. In de nacht worden we op onszelf teruggeworpen en komen dichter bij ons gevoel en onze innerlijke beleving. Zijn we onzeker over onszelf, dan slaat misschien de vertwijfeling toe en zet dit zich om in angst. De innerlijke vraag kan rijzen: zijn we wel opgewassen tegen het leven? Zijn we wel krachtig en sterk genoeg? Spookbeelden komen ons misschien tegemoet in onze dromen, want hier verwerken we de ervaringen en de beelden van de dag. In de nachtelijke dromenwereld voelt alles vaak levendiger en intenser dan overdag. Het komt meer binnen, we worden meer geraakt lijkt het dan. Dromen kunnen levensecht voelen, maar wanneer je wakker wordt en de zon schijnt door de ramen ben je opgelucht en denk je misschien: “O gelukkig het was allemaal maar een droom.” De vraag die we onszelf dan zouden kunnen stellen is, wat is echt en wat is onecht? Waarom vinden we de ervaring van de dag meestal ‘echt’ en die van de nacht ‘onecht’? Dromen kunnen uiteraard wanneer we wakker zijn ineens heel surrealistisch overkomen, maar dat hoeft niet te betekenen dat de gevoelens die worden aangeboord en de boodschap die de droom in zich draagt nep zou zijn. Freud noemde dromen ‘de koninklijke weg naar het onbewuste’ en ook Jung hechtte een groot belang aan dromen.

Vele boeken zijn er over dromen geschreven en hun symbolische betekenis. Het is hier in het kader van dat wat ik wil delen, niet mijn insteek om hier over uit te wijden. Waar het mij wel om gaat is de boodschap van de Plutoïde Gong Gong (en eigenlijk op een bepaalde manier is dit ook de boodschap van de Plutoïde Varuna).
We zien in de mythe dat Gong Gong de pilaar tussen hemel en aarde omverwerpt (de axis mundi) en dat de wereld vervolgens wordt overspoeld met water. De zwarte keizer had namelijk geprobeerd de dag te controleren door de zon vast te zetten binnen zijn keizerrijk en Gong Gong kwam hiertegen in verweer. De pilaar die hij in de mythe dus omverwerpt is de onechte en gefabriceerde scheidslijn tussen dag en nacht.  

Wij mensen kunnen wel proberen om deze twee ervaringswerelden te scheiden, maar ze horen ze bij elkaar, ze zijn met elkaar verweven en deze werelden van elkaar scheiden is onverstandig. De nacht leeft in de dag en de dag leeft in de nacht, zoals hemel (het kosmische en transpersoonlijke) en aarde (het stoffelijke en het persoonlijke) ook onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Wij dienen naar mijn idee deze scheidslijn tussen deze twee bewustzijnswerelden op te heffen want de dag en nacht zijn één.
Gedurende de dag zijn we veelal geneigd ons meer te concentreren op het stoffelijke, het concreet zichtbare en het aardse. Gedurende de nacht ligt de focus meer op het onzichtbare, het onstoffelijke en dus het hemelse. Als we gedurende de dag, meer in verbinding zouden staan met onze diepere gevoelens, onze innerlijke beleving, de diepere lagen aanboren en ons openstellen voor symboliek en ook onze intuïtie, dan kunnen beide werelden bij elkaar komen en zelfs in elkaar overvloeien. We kunnen dan leren om het nachtelijk bewustzijn mee te nemen in de dag, waardoor onze dagelijkse ervaringen intenser, kleurrijker en levendiger zullen worden. Gevoelvoller zullen wij zijn, zoals in onze dromen. Gedachtes als  “O gelukkig het was maar een droom” om vervolgens over te schakelen naar de orde van de dag, dienen we dan ook goed onder de loep te nemen.

Het omverwerpen van de scheidingslijn tussen hemel en aarde is in eerste instantie voor velen een heftige gebeurtenis. De wereld zoals wij die kennen, zoals wij die zagen wordt vernietigd om er iets beters voor terug te krijgen: een bewustzijnsniveau die dichter bij onszelf ligt, een die eerlijker is en transparanter. We zullen dan alles beter kunnen verstaan. In het Engels zeggen we dan, I understand: ik ondersteun. Deze ‘understanding’ is uiteindelijk de ware  as die de wereld ondersteund. De werkelijke Axis mundi die als vanzelf tevoorschijn komt als we scherpe lijn tussen het dag- en nachtbewustzijn omverwerpen.