Een Plutoïde die momenteel de aandacht vraagt is Varuna. Vandaag staat Varuna op bijna 2 graden Leeuw. Oppositie Saturnus dus, die de halve graad in Waterman nadert. Ieder die het astrologische nieuws een beetje gevolgd heeft weet dat er onlangs een hemelse ontmoeting tussen Saturnus en Pluto heeft plaatsgevonden. Vorige week veranderde Saturnus van teken en kwam in het teken Waterman te staan. Dat houdt in dat hij in oppositie is komen te staan met Varuna. Ook Varuna heeft in het hedendaagse proces dus een boodschap. Naast Pluto, Quaoar, Eris en de andere Plutoiden, laat ook Varuna van zich spreken.
Varuna werd ook wel de god met de duizend ogen genoemd, want alle sterren die de nachtelijke hemel versieren, maar ook de zon en de maan werden gezien als zijn ogen. Hij stond voor het leven van het universum. Tevens was de wind zijn adem. Niets, geen enkele zonde van de mens, kon aan zijn aandacht ontsnappen. Als bewaker van de kosmische orde en de waarheid, werd hij beschouwd als het allerhoogste. Maar net als Pluto als planeet werd gedegradeerd gebeurde soortgelijk iets met Varuna. Zijn invloed kelderde gedurende de tijd binnen het Hindoeïsme en hij werd van zijn hemelse troon gestoten en de god Indra nam (al tijden geleden) zijn rol over.
Eeuwen is het de mens voorgeschoteld dat zoiets als een extern waakzaam alziend oog ons na de dood of misschien wel al tijdens het leven zal straffen wanneer we de spot drijven met het allerhoogste. Dus zo kon het gebeuren dat het oog van Varuna, Re (Hathor) of willekeurig andere God als een boos oog werd bestempeld. Het geloof in een boze God op een krokodillenmonster hoog in de hemel gaf echter een vertekend beeld. Het beeld speelde in op de angst van mensen en het thema ‘zien’ werd niet goed begrepen en/of uitgelegd. Nog verder terug in de tijd werden de mensen in de kennis ingewijd, maar gewijde kennis verdween steeds meer op de achtergrond.
Moet je je even indenken, voor eeuwen leefden men in grote angst voor de dood. Maar ook de paden van het leven zelf werd met angst en beven betreden. Geboden en verboden hield de mens op het rechte pad en men dacht wel tien keer na voordat men het plan opvatte om zelf op onderzoek te gaan naar de bevinding van zoiets als innerlijke waakzaamheid. Na de dood wachtte ons het oordeel en werden onze zondes gewogen, was de gedachte. Deze angst voor de dood nemen wij in ons binnenste mee uit het verleden. Het zit in ons systeem. De ontdekking van het planeetje Varuna wijst ons er echter op dat het de hoogste tijd is om deze angst voor het leven en de dood te transformeren.
Er waren (en zijn) zogenaamde ‘wijzen’ in hedendaagse en oude tijden die om één of andere reden het in stand houden van de blindheid tot hun missie hadden en hebben gebombardeerd. Hoe anders kunnen we het angstwekkende beeld van het vernietigende oordeel in de dood, dat gedurende de eeuwen aan de mensen werd voorgespiegeld verklaren? Het hield wellicht de mensheid in uitdijende wereldsteden in het gareel. Het hield leiders aan de macht en het volk in bedwang.
Echter, zolang ons hart gebroken blijft, zolang wij de ogen van de zon en maan buiten onszelf plaatsen en gesloten houden, zolang Yin en Yang elkaar bestrijden, zo lang zal men het leven en de dood blijven vrezen.
Laten we elkaar zien
Door het oog van de maan
Zodat het echte kijken
kan beginnen
Laten we naar elkaar kijken
Met het oog van de zon
Zodat de liefde
ons kan bekrachtigen
tekst © Saskia van Vliet – Sterrentaal